حديث و آيات: مقدمه

راستگويى و دروغگويى دو حالت اخلاقى است كه ريشه در اعتقادات و باورهاى دينى دارد، راستگويى حركتى در مسير فطرت است و دروغگويى حركتى برخلاف مسير فطرت. راستگويى نهالى بالنده و رشد يافته در سرزمين پاك اخلاص و صداقت است و دروغگويى بوته اى آفت زده و خشكيده در شور زار روان آدمى.
انگيزه راستگويى توانمندى اراده و اعتماد به نفس و دروغگويى انعكاس ضعفها و ناتوانيها و نفاقهاى درونى است.
از طرف ديگر «دروغ» يكى از بدترين عادات و بزرگترين گناهان و موانع رشد و كمال به شمار مى رود، كه مى توان در پرتو انديشه و تعقل صحيح آن را مهار كرد و با سلاح ايمان و دانش و آگاهى آثار ناهنجار دروغگويى را از جامعه زدود.
اگر دروغ گفتن در دين مقدس اسلام ممنوع است و دروغگو مورد نكوهش قرار مى گيرد و دروغ كليد همه بديها و شرور ناميده مى شود، در مقابل، بر راستى و صداقت در آيين محمدى صلي الله عليه و آلهتأكيد شده و راستگو مورد تحسين واقع مى شود و از باب «اَلنَّجاةُ فِى الصِّدْقْ» نجات در راستگويى است، صداقت و راستگويى كليد همه خوبيها و پاكى ها و نيكى هاست و گفته هاى انسان هم بخشى از عملهاى اوست و بر نيك و بد آن مؤاخذه خواهد شد. و... خداوند با صادقان است و از دروغگويان بيزار.
بكوشيم تا طعم شيرين صداقت در گفتار و رفتار را به ذائقه جان بچشانيم.
ان شاءا...
سيدعباس رفيعى پور علوى علويجه
مهر 74

قالَ اللّه ُ تَبارَكَ وَ تَعالى:
وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللّه ُ الَّذينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبينَ. خداوند كسانى را كه قبل از شما بودند مـورد امتـحـان و آزمـايش قـرار داد، تا معلوم شود [كدام در گفتار وكردارشان ]راستگو و [ كدام يـك ]دروغـگو هستـند.

نمایش منبع

بازگشت به : مقدمه