حديث و آيات: همتاى قرآن

ابو سعيد خدرى: آخرين خطبه اى كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله براى ما ايراد كرد خطبه اى بود كه در هنگام بيماريش كه با آن از دنيا رفت برايمان باز گفت. ايشان در حالى كه به على بن ابى طالب عليه السلامو آزاد شده خود، ميمونه تكيه كرده بود، بيرون آمد و بر منبر نشست و فرمود: اى مردم! من در ميان شما دو ثقل به يادگار مى نهم و سپس خاموش شد. مردى برخاست و گفت: يا رسول اللّه ! اين دو ثقل كدامند؟ پيامبر صلي الله عليه و آله چنان خشمگين شد كه چهره اش سرخ گشت و سپس آرام گرفت و فرمود: من آن دو را بيان نكردم مگر آن كه مى خواستم شما را از آن دو آگاه كنم، امّا نفسم تنگ آمد و نتوانستم. ريسمانى كه يك طرف آن به دست خدا و طرف ديگر آن به دست شماست، شما با آن چنين و چنان مى كنيد، آرى، آن قرآن است و ثقل اصغر اهل بيت من است. سپس فرمود: به خدا سوگند، اين سخن را در حالى به شما مى گويم كه در پشت مشركان نطفه هايى نهفته اند كه به آنان از بسيارى از شما اميدوارترم. سپس فرمود: به خدا سوگند، هيچ بنده اى آنها[ اهل بيتم ]را دوست ندارد مگر آن كه خداوند در روز رستاخيز نورى بدو عطا كند تا كنار حوض كوثر بر من وارد آيد و هيچ بنده اى بديشان بغض نورزد مگر آن كه در روز رستاخيز خداوند از آنها در پرده شود.