حديث و آيات: صنعتگرى

عنه عليه السلام ـ في كِتابِهِ لِلأَشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ : ثُمَّ استَوصِ بِالتُّجّارِ و ذَوِي الصِّناعاتِ ، و أوصِ بِهِم خَيراً : المُقيمِ مِنهُم ، وَ المُضطَرِبِ بِمالِهِ ، وَ المُتَرَفِّقِ بِبَدَنِهِ ؛ فَإِنَّهُم مَوادُّ المَنافِعِ ، و أسبابُ المَرافِقِ ، و جُلاّبُها مِنَ المَباعِدِ و المَطارِحِ ، في بَرِّكَ و بَحرِكَ و سَهلِكَ و جَبَلِكَ ، و حَيثُ لا يَلتَئِمُ النّاسُ لِمَواضِعِها ، و لا يَجتَرِئونَ عَلَيها ؛ فَإِنَّهُم سِلمٌ لا تُخافُ بائِقَتُهُ ، و صُلحٌ لا تُخشى غائِلَتُهُ .

امام على عليه السلام ـ در نامه به اشتر ، آن گاه كه وى را به كارگزارىِ مصر گماشت ـ نوشت : پس سفارش مرا در حقّ بازرگانان و صنعتگران بپذير و درباره ايشان [به كارگزارانت] نيكو سفارش كن ، خواه آن ها كه در يك جاى مقيم هستند و خواه آنان كه با سرمايه خويش اين سو و آن سو سفر كنند و با دسترنج خود زندگى نمايند ؛ زيرا اين گروه ، مايه هاى منافع و اسباب آسودگى اند و آن را از راه هاى دشوار و دور خشكى و دريا و دشت ها و كوهساران و جاى هايى كه مردم در آن گرد نيايند و جرئت رفتن به آن نكنند ، به دست مى آورند . پس اينان مردمى مسالمت جويند كه از فتنه گرى شان بيمى نيست ؛ و اهل آشتى اند ، كه از آسيب رسانى شان باكى نباشد .

نمایش منبع

بازگشت به : صنعتگرى