حديث و آيات: دروازه هاى دوزخ

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «جهنّم هفت در دارد و براى هر در، گروهى از آنان ···» ـ فرمود : به من خبر رسيده ـ و البته خدا داناتر است ـ كه خداوند دوزخ را هفت دَرَك (زيرْ طبقه) قرار داده است: بالاترين درك جَحيم است، كه اهلش بر فراز تخته سنگى از آن مى ايستند و مغز سرشان به جوش مى آيد، همچون به جوش آمدن محتويات ديگ.
دَرَك دوم ، لَظى است، پوست سر و اندام را مى كند، [و ]هر كس را كه [به حق] پشت كرده و روى برتافته و گرد آورده و انباشته باشد، فرا مى خواند.
دَرَك سوم، سَقَر است كه نه باقى مى گذارد و نه رها مى كند، پوستها را سياه مى گرداند [و ]بر آن نوزده [نگهبان] است.
دَرَك چهارم ، حُطَمَه است كه از آن شعله هايى چون كاخى [بلند] شراره مى افكند. گويى كه اشترانى زرد رنگند ···
دَرَك پنجم ، هاوِيَه است . در آن جا گروهى هستند كه فرياد مى زنند و مى گويند: اى مالك!
به فريادمان رس. پس، چون بخواهد كمكشان كند، ظرفهاى زرد رنگِ آتشين به آنان دهد، كه در آنها زردابه و چركى است كه چونان مس گداخته از پوستهايشان جارى مى شود···
دَرَك ششم ، سَعير است كه در آن سيصد سراپرده از آتش است··· .
دَرَك هفتم ، جهنّم است كه فَلَق در آن است، و آن چاهى است در جهنّم كه چون دهان باز كند، آتش به شدّت ، زبانه كشد، كه درد آورترين آتش است.