حديث و آيات: مقدمه

قالَ أَبُوعَبدُاللّه عليه السلام: كانَ عَلِىٌّ عليه السلام اِذا هالَهُ شَيْى ءٌ فَزِعَ اِلَى الصَّلاةِ. ثُمَّ تَلا هذِهِ الأَيَةَ: وَاسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ. وَ قـالَ عليه السلام: ... كان فىآخِرِ عُمْرِهِ يُصَلّى فى كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ أَلْفَ رَكْعَةٍ.

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هرگاه حضرت امير عليه السلام از موضوعى نگران و هراسناك مى شد به نمـاز پناه مى برد. سپس حضرت صادق عليه السلام اين آيه را خواند: «وَاسْتَعينُوا بِالصَّبُرِ وَالصَّلاةِ ... از شكيبايى و نماز يارى بجوييد . . . ». و باز فرمود: حضرت امير عليه السلام در اواخر عمر خود هر شبانه روز، هزار ركعت نماز مى خواند. نماز، روى آوردن بنده به درگاه خالق قدرتمند و پروردگار جهان است كه گشايش همه مشكلات به دست اوست. براى انسان هيچ تكيه گاهى بهتر از نماز نيست كه هم قوّت روحى مى دهد، هم آرامش مى بخشد و هم غصه ها و نگرانيها را مى كاهد. قرآن كريم نيز ياد خدا را كه جوهره اصلى نماز است، مايه ا طمينان و آرامش قلبها مى داند (دل آرام گيرد ز ياد خداى).

نمایش منبع

بازگشت به : مقدمه