حديث و آيات: مقدمه

وَ قــالَ عليه السلام: ـ لَمّا عُوتِبَ عَلَى التَّسوِيَةِ فِى العَـطاءِ ـ أَتَأْمُرُونّى أَنْ أَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فيمَنْ وُلِّـيتُ عَلَيْهِ؟! وَاللّه ِ ما أَطُـورُ بِهِ ما سَمَرَ سَميرٌ وَ ما أَمَّ نَجْمٌ فِى السَّماءِ نَجْما، لَوْ كانَ الْمالُ لى لَسَوَّيْتُ بَيْنَهُمْ فَكَيْفَ وَ اِنَّما الْمالُ مالُ اللّه ِ.

آنگاه كه حضرت امير عليه السلام بدليل رعايت مساوات در تقسيم بيت المال مورد عتاب قرار گرفت فرمود: آنگاه كه حضرت امير عليه السلام بدليل رعايت مساوات در تقسيم بيت المال مورد عتاب قرار گرفت فرمود: آيا به من امر مى كنيد و اصرار مى ورزيد تا پيروزى را به بهاى ستم بر كسانى كه مسؤوليت سرپرستى آنها بر دوشم نهاده شده است بدست آورم؟! به خدا سوگند كه تا روزگار در گردش است و ستارگان آسمان در پى هم حركت مى كنند، چنين كار ناروايى نخواهم كرد. اگر اين مال ثروت شخصى من بود در تقسيم آن مساوات را رعايت مى كردم، چه رسد به اينكه مال، مال اللّه است. اين همان سياست مكتبى است كه در حكومت علوى تجسّم يافته بود. ديگران مثل معاويه، معتقد بودند كه «هدف، وسيله را توجيه مى كند». ولى امام، چون سياست و حكومتش الهى بود، براى پيروزى از شيوه هاى غير اسلامى استفاده نمى كرد و به مردم ظلم و اجحاف نداشت.

نمایش منبع

بازگشت به : مقدمه