حديث و آيات: ۱۲۶. دشنام ممنوع، حتى به دشمن

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنْ كانَ اَحَدُكُم سابّا لِصاحِبِهِ لا مَحالَةَ فَلايَفْتَرِ عَلَيْهِ وَ لايَسُبَّ واِلدَيْهِ و لايَسُبَّ قَوْمَهُ، وَ لكنْ اِنْ كانَ يَعْلَمُ ذلِكَ فَلْيَقُلْ: اِنَّكَ لَبَخيلٌ، اَوْ لِيَقُلْ: اِنَّكَ لَجَبانٌ، اَوْ لِيَقُلْ: اِنَّكَ لَكَذوبٌ، اَوْ لِيَقُلْ: اِنَّكَ لَنَؤومٌ؛

اگر يكى از شما ناچار شد رفيقش را دشنام دهد، مبادا به او تهمت بزند يا به پدر و مادرش ناسزا بگويد يا خويشاوندان او را دشنام بدهد؛ بلكه بگويد: تو بخيلى! يا بگويد: تو تَرسويى! يا بگويد: تو دروغگويى! يا بگويد: تو هميشه خوابى! به شرط آن كه بداند او واقعا اين صفات را دارد.

نمایش منبع

بازگشت به : ۱۲۶. دشنام ممنوع، حتى به دشمن