حديث و آيات: آزمايش با قربانى كردن فرزند

قرآن:
«فَبَشَّرْنَـهُ بِغُلَـمٍ حَلِيمٍ * فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْىَ قَالَ يَـبُنَىَّ إِنِّى أَرَى فِى الْمَنَامِ أَنِّى أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَـأَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِى إِن شَآءَ اللَّهُ مِنَ الصَّـبِرِينَ * فَلَمَّآ أَسْلَمَا وَ تَلَّهُو لِلْجَبِينِ * وَ نَـدَيْنَـهُ أَن يَـإِبْرَ هِيمُ * قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيَآ إِنَّا كَذَ لِكَ نَجْزِى الْمُحْسِنِينَ * إِنَّ هَـذَا لَهُوَ الْبَلَـؤُاْ الْمُبِينُ * وَ فَدَيْنَـهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ» .

«پس او (ابراهيم) را به پسرى بردبار ، مژده داديم . و وقتى با او به جايگاه «سَعْى» رسيد ، گفت: اى پسرك من! من در خواب [چنين] مى بينم كه تو را سر مى بُرَم . پس ببين چه به نظرت مى آيد؟ گفت: اى پدر من! آنچه را مأمورى ، بكن! ان شاءاللّه ، مرا از شكيبايان خواهى يافت . هنگامى كه هر دو [بر فرمان الهى] گردن نهادند و ابراهيم عليه السلام ، پيشانى او را بر خاك نهاد ، او را ندا داديم كه : اى ابراهيم! رؤيا [ى خود] را حقيقت بخشيدى . ما نيكوكاران را چنين پاداش مى دهيم . راستى كه اين ، همان آزمايشِ آشكار بود ، و قربانىِ بزرگى را فداى او كرديم»

. الطبرسي رحمه الله في مجمع البيان : «فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْىَ» أي شَبَّ حَتّى بَلَغَ سَعيُهُ سَعيَ إبراهيمَ ، وَالمَعنى : بَلَغَ إلى أن يَتَصَرَّفَ ويَمشِيَ مَعَهُ ويُعينَهُ عَلى اُمورِهِ ، قالوا : وكانَ يَومَئذٍ ابنَ ثَلاثَ عَشَرَةَ سَنَةً.

بحارالأنوار: طبرسى ـ كه رحمت خدا بر او باد ـ در تفسير اين آيه : «چون با او به جايگاه سعى رسيد» مى گويد : يعنى [اسماعيل عليه السلام] جوان شد و تلاش او به مرتبه تلاش ابراهيم عليه السلام رسيد ، يعنى به سنّى رسيد كه مى توانست كار كند و با ابراهيم عليه السلام ، همراه شود و او را در كارها كمك كند . گفته اند : در اين زمان ، سيزده ساله بود .

نمایش منبع

بازگشت به : آزمايش با قربانى كردن فرزند