حديث و آيات: سخنى درباره تربيت جنسى

غريزه جنسى ، همانند ديگر ابعاد انسان ، نيازمند «تربيت» است و هر فرهنگ و ايده اى ، نوع خاصّى از تربيت را در پيش مى گيرد . از ديدگاه اسلام ، تربيت جنسى ، يعنى فراهم سازى زمينه هاى رشد و پرورش غريزه جنسى به گونه اى كه هم «عفّت جنسى» حاصل شود و هم «سلامت جنسى» . اين از ويژگى هاى ديدگاه دين است كه علاوه بر سلامت جنسى ، به عفّت جنسى نيز مى انديشد .
نكته مهم ديگر ، اين كه تلاش براى تحقّق اين اهداف ، متوقّف بر فرا رسيدن دوران بلوغ نيست . در ديدگاه دين ، تربيت جنسى ، پيش از دوران بلوغ جنسى و تقريبا از آغاز تولّد ، شروع مى شود . اين نيز از ويژگى هاى ديدگاه دين است . بر همين اساس ، تأمين اين اهداف در هر دوره سنّى ، نيازمند اقدامات و تدبيرهاى خاصّى است كه در متون دينى به آنها پرداخته شده است . كودكى مهم ترين اين دوره هاست . اشتباه در اين دوره ، پيامدهاى غيرقابل جبرانى براى آينده خواهد داشت .

برخى خانواده ها ، به دليل نابالغ بودن كودكان ، دقّت كافى در امور جنسى كودك ندارند .اين در حالى
است كه بسيارى از آنچه كودك مى بيند يا مى شنود ، نقش تعيين كننده اى در آينده جنسى او دارد . عفاف و انحراف جنسى ، هر دو در كودك ، پايه گذارى مى شوند . نبايد فراموش كرد كه يادگيرى در كودكى ، بسيار تأثيرگذار است ؛ و هر آنچه نقش ببندد ، همانند نقش بر سنگ ، پايدار خواهد بود و هر آنچه به او داده شود ، مى پذيرد . از اين رو ، اسلامِ عزيز به اين بخش از زندگى كودك ، توجّه ويژه اى داشته و آموزه هاى كاربردى مفيدى ارائه نموده است كه در ادامه به آنها اشاره مى گردد :

نگاه به عورت كودك ، و نگاه كودك به عورت بزرگ سال ، دو جنبه فقهى و تربيتى دارد . نگاه كردن براى كودك ، حرمت فقهى ندارد و براى بزرگ سال نيز با وجود عدم ريبه حرام نيست ؛ امّا نمى توان آثار تربيتى پوشيدگى و عريانى را ناديده گرفت . چه كودك ، عورت ديگران را ببيند و چه ديگران ، عورت وى را ببينند ، قبحِ اين كار را از ميان مى بَرَد و موجب بى مبالاتى و بى پروايى مى گردد و هرزگى را نهادينه مى كند . امّا كودكانى كه با اين گونه موارد مواجه نبوده اند ، توان مقاومتشان در برابر انحراف جنسى و ميزان عفافشان ، از ديگران بيشتر است . از اين رو ، در متون دينى ، توصيه شده كه نه به عورت كودك نگاه كنيد ، و نه بگذاريد به عورت ديگران نگاه كنند . همچنين كودكان را به گونه اى به حمّام نبريد كه موجب رؤيت عورت گردد .

بوسيدن كودك توسّط نامحرم ، هر چند در صورت عدم ريبه ، حرمت فقهى ندارد ؛ امّا اثر منفى آن بر كودك مميّز ، پوشيده نيست . ارتباط بوسه اى نامحرم با كودك ، در روح او نقش مى بندد و در آينده ، رابطه با نامحرم را تسهيل ساخته و حفظ عفاف را با مشكل رو به رو مى سازد . از اين رو ، نامحرمان به نبوسيدن كودكان توصيه شده اند .

بازى با اعضاى جنسى كودك ، مى تواند موجب تحريك جنسى و بلوغ زودرس او گردد ، ناهنجارى جنسى را به كودك ياد دهد و موجب انحراف وى شود . در برخى روايات ، از اين گونه بازى ها به عنوان شاخه اى از زنا ياد شده است . اين تعبير ، نشان دهنده تأثير منفى آن بر كودك است . از اين رو ،پ در متون دينى ، از اين كار نهى شده است .

يكى بودن بستر كودكانى كه به سن تميز مى رسند ممكن است به تماسهاى بدنى نادرست ، تحريك جنسى زودهنگام و حتى روابط نامشروع منجر شود . يكى از تدبيرهاى دين براى جلوگيرى از اين آسيب ، حذف يكى از زمينه ها يعنى جداسازى خواهرها و برادرها از يكديگر است .

آگاهى فرزندان از روابط زناشويى والدين از عوامل بسيار تأثيرگذار در انحراف جنسى است . از ديدگاه روايات ، اين عامل تأثير تقريبا حتى و غيرقابل انكار دارد و براى جلوگيرى از آن دو تدبير انديشيده شده است : يكى اجازه خواستن كودك براى ورود به خلوت والدين و ديگرى انجام روابط زناشويى در خارج از محل حضور كودك .