حديث و آيات: آنچه سزاوار دوستى نيست

(فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ الَّيْلُ رَءَا كَوْكَبًا قَالَ هَـذَا رَبِّى فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لاَ أُحِبُّ الْأَفِلِينَ) .

(چون شبْ او را فرو گرفت ، ستاره اى ديد . گفت : «اين ، پروردگار من است» و چون [ستاره ]غروب كرد ، گفت : «غروب كنندگان را دوست ندارم») .

(زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَ تِ مِنَ النِّسَآءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَـطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَـمِ وَالْحَرْثِ ذَ لِكَ مَتَـعُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِندَهُو حُسْنُ الْمَـئابِ) .

(براى مردم ، دوستىِ خواستنى ها (از زنان ، فرزندان ، هميان هاى زر و سيم و اسبانِ داغ خورده و چارپايان و زراعت) ، آراسته شده است . همه اينها متاع زندگى دنياست ، حال آن كه بازگشتگاه خوب ، نزد خداست» .

(وَ تُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا) .

(و دارايى را به شدّت دوست داريد) .

(كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ) .

(چنين نيست ؛ بلكه دنياى گذرا را دوست داريد) .

(لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَآ أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُواْ بِمَا لَمْ يَفْعَلُواْ فَلاَ تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ) .

(گمان مبر كسانى كه بدانچه كرده اند ، شادمانى مى كنند و دوست دارند براى آنچه نكرده اند ، ستايش شوند . گمان مبر كه براى آنان ، نجاتى از عذاب است . برايشان عذابى درد آور ، مهيّاست) .

(إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَـحِشَةُ فِى الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِى الدُّنْيَا وَ الْأَخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ) .

(كسانى كه دوست دارند زشتكارى (تهمت هاى ناروا) در ميان ايمان آوردگان رواج يابد ، برايشان در دنيا و آخرت ، عذابى دردآور خواهد بود . خدا مى داند و شما نمى دانيد» .

نمایش منبع

بازگشت به : آنچه سزاوار دوستى نيست