حديث و آيات: ايمان ، دوستى و دشمنى است

تفسير العيّاشي عن أبو عبيدة الحذّاء : دَخَلتُ عَلى أبي جَعفَرٍ عليه السلام ، فَقُلتُ : بِأَبي أنتَ واُمّي ، رُبَّما خَلا بِيَ الشَّيطانُ فَخَبُثَت نَفسي ، ثُمَّ ذَكَرتُ حُبّي إيّاكُم
وَ انقِطاعي إلَيكُم فَطابَت نَفسي ؟
فَقالَ : يا زِيادُ ، وَيحَكَ ! و مَا الدّينُ إلاَّ الحُبُّ !! ألا تَرى إلى قَولِ اللّه ِ تَعالى : «إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ» .

تفسير العيّاشى ـ به نقل از ابو عُبيده حَذّاء ـ : نزد امام باقر عليه السلامرفتم و گفتم : پدر و مادرم فدايت ! گاه شيطان با من خلوت مى كند و در نتيجه ، جانم پليد مى شود . سپس به ياد مى آورم كه شما را دوست دارم و به شما
پيوسته ام . آن گاه ، جانم پاك مى شود .
حضرت فرمود : «اى زياد ! واى بر تو ! آيا دين ، جز دوستى است ؟ مگر سخن خداوند متعال را نديده اى : «اگر خدا را دوست داريد ، از من پيروى كنيد ، تا خدا دوستتان بدارد» ؟

نمایش منبع

بازگشت به : ايمان ، دوستى و دشمنى است