حديث و آيات: منفور شدن در ميان دشمنان خدا

معانى الأخبار ـ به نقل از احمد بن محمّد بن عيسى ، از مفَضَّل بن عمر ـ : به امام صادق عليه السلام گفتم : اطرافيان ما مى گويند: هرگاه خداوند متعال ، بنده اى را دوست بدارد، كسى در آسمان ، او را بلند آوازه مى سازد و مى گويد : خداوند ، فلانى را دوست دارد. پس دوستش بداريد. در نتيجه ، محبّتش در دل هاى بندگان خدا افكنده مى شود و چون خداوند متعال، بنده اى را دشمن بدارد ، كسى در آسمان اعلام مى دارد . خداوند، فلانى را دشمن مى دارد . پس او را دشمن بداريد . در نتيجه ، دشمنى او در دل هاى بندگان خدا افكنده مى شود .
حضرت تكيه داده بود. نشست و سه بار دستانش را تكان داد و بر يكديگر زد و فرمود : «نه ! چنين نيست كه مى گويند؛ ليكن خداوند عز و جل هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، مردم را بر آن مى دارد تا از او بدگويى كنند و در نتيجه، آنان را گناهكار كند و به او پاداش دهد، و هرگاه خداوند عز و جل بنده اى را دشمن بدارد ، او را محبوب مردم مى گرداند تا درباره اش به نيكى سخن بگويند و در نتيجه، او را و آنان را گناهكار كند» .
سپس حضرت فرمود : «چه كسى نزد خداوند ، محبوب تر از يحيى بن زكريا عليه السلامبود ؟ مردم را بر او شوراند تا او را كشتند . چه كسى نزد خداوند عز و جلمحبوب تر از على بن ابى طالب عليه السلام بود ؟ در حالى كه مى دانيد كه از دست مردم چه كشيد. چه كسى نزد خداوند متعال ، محبوب تر از حسين بن على عليهماالسلام بود ؟ امّا مردم را بر او شوراند تا او را كشتند» .