حديث و آيات: فصل ششم : شيوه آنها در طلب معاش

جابِرُ بنُ عَبدِ اللّه ِ : كُنّا مَعَ رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله بِمَرِّ الظَّهرانِ [ الظهران : وادٍ قرب مكّة وعنده قرية يقال لها : «مَرّ» تضاف إلى هذا الوادي ، فيقال : مَرّ الظّهران . (معجم البلدان : ۴ / ۶۳) . ] نَجنِي الكَباثَ [ الكَباث : هو النضيج من ثمر الأراك . (النهاية : ۴ / ۱۳۹) . ] ، فَقالَ : عَلَيكُم بِالأَسوَدِ مِنهُ فَإِنَّهُ أيطَبُ [ مقلوب «أطيب»، وهو في معناه . ] ، فَقيلَ : أكُنتَ تَرعَى الغَنَمَ ؟ قالَ : نَعَم ، وهَل مِن نَبِيٍّ إلاّ رَعاها ؟ [ صحيح البخاريّ : ۵ / ۲۰۷۷ / ۵۱۳۸ ، صحيح مسلم : ۳ / ۱۶۲۱ / ۲۰۵۰ وليس فيه «فإنّه أيطب» ، مسند ابن حنبل : ۵ / ۷۵ / ۱۴۵۰۴ ، مسند أبي يعلى : ۲ / ۴۰۴ / ۳۰۵۸ . ]
جابر بن عبداللّه : در مرّ الظّهران [ روستايى نزديك مكه . ] ، با پيامبر صلي الله عليه و آله ، ميوه هاى رسيده چوج [ درخت مسواك، كه در بندرعباس آن را «چوج» مى نامند و ميوه اش به كباث موسوم است. ] را مى چيديم. پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: سياهش را بچينيد كه گواراتر است. عرض شد: آيا تو گوسفند مى چراندى؟ فرمود: آرى، پيامبرى هم هست كه گوسفند نچرانده باشد؟