حديث و آيات: قناعت
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أكَلَ عليٌّ عليه السلام مِن تَمرٍ دَقَلٍ .
ثُمّ شَرِبَ علَيهِ الماءَ ، ثُمّ ضَرَبَ
على بَطنِهِ ، و قالَ : مَن أدخَلَهُ بَطنُهُ النارَ فَأبعَدَهُ اللّه ُ ، ثُمّ تَمَثَّلَ :
فَإنَّكَ مَهما تُعطِ بَطنَكَ سُؤلَهُ
و فَرْجَكَ نالا مُنتَهى الذَّمِّ أجمَعا .
ثُمّ شَرِبَ علَيهِ الماءَ ، ثُمّ ضَرَبَ
على بَطنِهِ ، و قالَ : مَن أدخَلَهُ بَطنُهُ النارَ فَأبعَدَهُ اللّه ُ ، ثُمّ تَمَثَّلَ :و فَرْجَكَ نالا مُنتَهى الذَّمِّ أجمَعا .
امام باقر عليه السلام : على عليه السلام مقدارى خرماى دَقَل . تناول كرد و سپس روى آن آب نوشيد و بعد دستى بر شكم خود زد و
فرمود: هر كه آتش وارد آن كند، خدا او را دور گرداند. آن گاه به اين بيت تمثّل جُست:
تو هر گاه خواهش شكم و شرمگاهت را برآورى،
منتهاى نكوهش و رسوايى را به بار آورند.
تناول كرد و سپس روى آن آب نوشيد و بعد دستى بر شكم خود زد و
فرمود: هر كه آتش وارد آن كند، خدا او را دور گرداند. آن گاه به اين بيت تمثّل جُست:منتهاى نكوهش و رسوايى را به بار آورند.