حديث و آيات: خنده و لبخند

الإمامُ الحسنُ عليه السلام : عن خالِه هند : كان صلى الله عليه و آله إذا فَرِحَ غَضَّ طَرفَهُ، جُلُّ ضِحكِهِ التبسُّمُ، يَفتَرُّ عن مِثلِ حَبَّةِ الغَمامِ .[مكارم الأخلاق : ۱/۵۸/۴۴ .]
امام حسن عليه السلام ـ به نقل از دايى خود هند ـ .[هند بن ابى هاله، فرزند خديجه عليها السلام و برادرِ مادرى فاطمه زهرا عليها السلام و ربيب رسول خدا صلى الله عليه و آله بود (اسد الغابة ج ۵ ص۳۸۹).]: پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه شاد مى شد ، چشمش را پايين مى انداخت ، خنده اش بيشتر تبسّم بود ، به طورى كه دندانهايش مانند دانه تگرگ نمايان مى شد .