حديث و آيات:
فضيلت نماز شب
الكافي عن احمد بن عبد العزيز عن بعض اصحابنا : كان ابو الحسن الاول عليه السلام إذا رفع رَأسَهُ مِن آخِرِ رَكعَةِ الوِترِ قال : هذا مَقامُ مَن حَسَناتُهُ نِعمَةٌ مِنكَ و شُكرُهُ ضَعيفٌ و ذَنبُهُ عَظيمٌ و ليسَ لَهُ إلاّ دَفعُكَ و رَحمَتُكَ فإنّكَ قلتَ في كتابِكَ المُنزَلِ على نَبِيِّكَ المُرسَلِ صلى الله عليه و آله : «كانُوا قَليلاً مِنَ اللَّيلِ ما يَهْجَعُونَ * و بِالأسحارِ هُم يَستَغْفِرُونَ» طالَ هُجُوعِي و قَلَّ قِيامِي و هذا السَّحَرُ، و أنا أستَغفِرُكَ لِذَنبي استِغفارَ مَن لَم يَجِدْ لنفسِهِ ضَرّا و لا نَفعا و لا مَوتا و لا حَياةً و لا نُشُورا . ـ ثُمّ يَخِرُّ ساجِدا صلواتُ اللّه ِ علَيهِ و آلِهِ ـ .
الكافى ـ به نقل از احمد بن عبد العزيز از بعضى از ياران ما ـ : امام كاظم عليه السلام هنگام سر برداشتن از ركعت آخر نماز وَتْر فرمود : «اين جايگاه كسى است كه نيكيهاى او نعمتى است كه تو به او داده اى و او در سپاسگزارى آنها ناتوان است و گناهش بزرگ و بسيار و چيزى جز حمايت و رحمت تو در كف ندارد ؛ زيرا تو در كتاب خود كه بر پيامبر مرسلت صلى الله عليه و آله فرو فرستاده اى فرموده اى : «اندكى از شب را مى خفتند و در سحرگاهان آمرزش مى خواستند» . خفتنم به درازا كشيد و شب زنده داريم دوامى نياورْد و اينك سحر است و من براى گناهم از تو آمرزش مى طلبم، آمرزش طلبىِ كسى كه سود و زيان و مرگ و زندگى و حشر و نشرش به دست او نيست
حضرت صلى الله عليه و آله پس از بيان اين جملات به سجده مى افتاد .