HadithLib.Com

حديث و آيات: 155. نهايت محبّت، تا مرز گناه

قرآن كريم:

وَ وَصَّيْنَا الإِْنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنا عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فى عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لى وَ لِوالِدَيْكَ إِلَىَّ الْمَصيرُ * وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى أَنْ تُشْرِكَ بى ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِى الدُّنْيا مَعْروفا؛ حديث
ما به انسان، درباره پدر و مادرش سفارش كرديم؛ مادرش او را با ناتوانى پى در پى، حمل كرد و پس از دو سال، از شير بازش گرفت [ و سفارش كرديم ] كه مرا و پدر و مادرت را سپاس گزار؛ بازگشت [ همه ]به سوى من است. و اگر آن دو كوشيدند كه تو چيزى را شريك من قرار دهى، كه از آن آگاهى ندارى، از ايشان اطاعت نكن، ولى در دنيا با ايشان به خوبى رفتار كن.