حديث و آيات: ب ـ قاطعيت و سازش نكردن
الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي كِتابِهِ إلى بَعضِ عُمّالِهِ ـ : فَاتَّقِ اللّه َ وَاردُد إلى هؤلاءِ القَومِ أموالَهُم ، فَإِنَّكَ إن لَم تَفعَل ثُمَّ أمكَنَنِي اللّه ُ مِنكَ لاَُعذِرَنَّ إلَى اللّه ِ فيكَ ، ولَأَضرِبَنَّكَ بِسَيفِي الَّذي ما ضَرَبتُ بِهِ أحَدا إلاّ دَخَلَ النّارَ ، ووَاللّه ِ لَو أنَّ الحَسَنَ وَالحُسَينَ فَعَلا مِثلَ الَّذي فَعَلتَ ما كانَت لَهُما عِندي هَوادَةٌ ، ولا ظَفِرا مِنّي بِإِرادَةٍ حَتّى آخُذَ الحَقَّ مِنهُما ، واُزيحَ الباطِلَ عَن مَظلَمَتِهِما . 
امام على عليه السلام ـ در نامه اى به يكى از كارگزارانش ـ : پرواى الهى داشته باش و اموال اين مردم را به آنان ، بازگردان كه اگر چنين نكنى و خداوند ، امكان دستيابى به تو را به من بدهد ، درباره تو آن مى كنم كه [به وظيفه ام عمل كرده و ]نزد خدا معذور باشم و با اين شمشيرم ، كه هر كس را با آن زدم ، وارد دوزخ شد ، بر تو خواهم زد . به خدا سوگند ، اگر حسن و حسين هم كارى را كه تو كردى ، انجام دهند ، هيچ هوادارى از جانب من نبينند و در اراده من ، هيچ تأثيرى نگذارد تا حق را از آنان بستانم و ستمهايى را كه كرده اند ، برطرف سازم .