حديث و آيات:
آنان كه خدا دوستشان دارد
الزهد لابن المبارك عن فضالة بن عبيد : إنَّ داودَ عليه السلام سَأَلَ رَبَّهُ عز و جل : ... يا رَبِّ ، أخبِرني بِأَحِبّائِكَ مِن خَلقِكَ اُحِبَّهُم لَكَ ؟
قالَ : ذو سُلطانٍ يَرحَمُ النّاسَ ، ويَحكُمُ لِلنّاسِ كَما يَحكُمُ لِنَفسِهِ ، ورَجُلٌ آتاهُ اللّه ُ مالاً فَهُوَ يُنفِقُ مِنهُ ابتِغاءَ وَجهِ اللّه ِ وفي طاعَةِ اللّه ِ عز و جل ، ورَجُلٌ يُفني شَبابَهُ وقُوَّتَهُ في طاعَةِ اللّه ِ عز و جل ، ورَجُلٌ كانَ قَلبُهُ مُعَلَّقا فِي المَساجِدِ مِن حُبِّهِ إيّاها ، ورَجُلٌ لَقِيَ امرَأَةً حَسناءَ فَأَمكَنَتهُ مِن نَفسِها فَتَرَكَها مِن خَشيَةِ اللّه ِ ، ورَجُلٌ حَيثٌ كانَ يَعلَمُ أنَّ اللّه َ تَعالى مَعَهُ ، نَقِيَّةٌ قُلوبُهُم ، طَيِّبٌ كَسبُهُم ، يَتَحابّونَ بِجَلالي ، اُذكَرُ بِهِم ، ويُذكَرونَ بِذِكري . ورَجُلٌ فاضَت عَيناهُ مِن خَشيَةِ اللّه ِ عز و جل .
الزهد ابن مبارك ـ به نقل از فضالة بن عبيد ـ : داوود عليه السلاماز پروردگارش عز و جلپرسيد : ... پروردگارا ! مرا از محبوب ترين بندگانت باخبر ساز .
فرمود : «قدرتمندى كه به مردم رحم مى كند و چنان براى مردم داورى مى كند كه براى خودش داورى مى كند ؛ و كسى كه خداوند به او مالى بخشيده است . پس او در جهت رضايت خداوند و در راه فرمانبرىِ خداوند عز و جل ، از آن خرج مى كند ؛ و كسى كه جوانى و نيرويش را در راه فرمانبرى از خداوند عز و جل صرف مى كند ؛ و كسى كه به دليل علاقه اش به مسجد همواره دلش آن جا است ؛ و مردى كه زنى زيبا را ببيند كه خود را در اختيارش گذاشته است ، امّا از ترس خدا او را واگذارد ؛ و كسى كه هرجا باشد ، مى داند خدا با اوست . اينان ، دل هايشان پاك ، و كسب و كارشان پاكيزه است و با جلال من يكديگر را دوست مى دارند . ديگران به وسيله آنان يادم مى كنند و با يادم ، آنان را ياد مى كنند . نيز كسى كه از ترس خداوند عز و جل ، چشمانش اشكبار شود» .