حديث و آيات: تعريف زهد

«لِّكَيْلاَ تَأْسَوْاْ عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلاَ تَفْرَحُواْ بِمَا ءَاتَاكُمْ وَ اللَّهُ لاَ يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» . [ الحديد : ۲۳ . ]
«تا بر آنچه از دست شما رفته ، افسوس نخوريد و براى آنچه [خداوند] به شما داده است ، شادمانى نكنيد؛ و خدا هيچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد»
الإمام عليّ عليه السلام : الزُّهدُ كُلُّهُ بَينَ كَلِمَتَينِ مِنَ القُرآن ، قالَ اللّه ُ سُبحانَهُ : «لِكَيْلاَ تَأْسَوْاْ عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلاَ تَفْرَحُواْ بِمَا ءَاتَاكُمْ» ، ومَن لَم يَأسَ عَلَى الماضي ولَم يَفرَح بِالآتي فَقَد أخَذَ الزُّهدَ بِطَرَفَيهِ . [ نهج البلاغة : الحكمة ۴۳۹ ، مشكاة الأنوار : ص ۲۰۷ ح ۵۶۳ ، روضة الواعظين : ص ۴۷۵ ، بحار الأنوار : ج ۷۰ ص ۳۱۷ ح ۲۳ وراجع غرر الحكم : ح ۸۵۸۶ . ]
امام على عليه السلام : تمام زهد ، در دو جمله از قرآن [گرد آمده] است . خداوند سبحان فرموده است: «تا بر آنچه از دست شما رفته ، افسوس نخوريد و براى آنچه به شما داده است ، شادمان نشويد» . كسى كه بر گذشته افسوس نخورد و براى آنچه به دستش مى رسد ، شاد نشود ، هر دو جانب زهد (زهد كامل) را گرفته است.