مقدمه

«أَلمالُ وَ البَنُونُ زينَةُ الحَياةِ الدُّنيا وَ الباقِياتُ الصّالِحاتُ خَيرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيرٌ أمَلاً»

مال و ثروت و فرزندان زينت زندگى دنيا هستند و اعمال صالح كه تا قيامت باقى است، نزد پروردگارت ثوابش بهتر و عاقبت آن نيكوتر است.

امانتى در دست انسان هاست،كه با آن مى توان غم خود و ديگران را زدود و شادى و خوشى جايگزين كرد. با آن مى شود روح اميد به زندگى را در انسانها دميد و آنان را براى زندگى بهتر آماده كرد.
به كمك آن مى توان جلوى دعواها و نزاعها و كشمكشها را گرفت و بدرفتاريها و بدگمانى ها را تبديل به صفا و صميميت و خوش بينى كرد. و جلوى خيلى از جدايى هاى خانماسوز خانوادگى را گرفت، برهنه ها را پوشاند، شكمهاى گرسنه را سير كرد، بيماران را معالجه كرد، گرفتارها را از گرفتاريها، نجات داد، به بى سروسامانى ها سامان بخشيد فقر و فلاكت را از بين برد، بلكه افراد را از مرگ حتمى نجات داد و خوشبختى و امنيت و آرامش و آسايش و سلامتى براى جامعه به ارمغان آورد.
با آن مى توان دانش و صنعت را در كشور رونق داد و زندگى ها را پرنشاط و زيبا كرد. با آن مى توان روستاها و شهرها و حتى بيابانها را زيبا و آباد ساخت و مى توان به سرزمينهاى دور دست، حتى به آسمانها رفت و...
آن امانت الهى كه با آن مى توان عزّت دنيا و آخرت را بدست آورد و به كمك آن سعادت و خوشبختى آخرت را براى خود خريد، آبروى خود و ديگران را حفظ كرد و با بهره گيرى بهينه از آن مى توان پاداش اخروى فراوان بدست آورد.
حتى با تلاش براى به دست آوردن آن مى توان مدال «مجاهد فى سبيل اللّه » براى خود گرفت و سپس دين و آئين خود بلكه ديگران را حفظ كرد.
مى توان با كمك آن عظمت و بزرگى دنيا و آخرت و خشنودى پروردگار را به دست آورد و خوشحالى پيامبر و جانشينان او را فراهم آورد.
با آن مى توان به ديدار بزرگان و اولياى الهى و زيارت خانه خدا و قبور اهل بيت عليهم السلام رفت، فرهنگ قرآن و اهل بيت عليهم السلام را به جهانيان رساند.
اگر به مال و ثروت بعنوان امانتى الهى و وسيله اى براى كسب كمال انسانى نگاه شود، مى توان با آن به سوى خدا رفت و محبوب حقيقى خود را يافت.
امّا اگر به آن به عنوان هدف نهايى و محبوب خود بنگريم، آن در واقع گوساله امّت پيامبر آخرالزمان است كه مايه نابودى و هلاكت و خسران انسان مى شود و فتنه انگيز است، انسان را به تفاخر و بى بند و بارى طغيان و سركشى مى كشاند.
در اين صورت باعث تفرقه و جدايى و بدگمانى بين دوستان و آشنايان و برادران و همنوعان مى شود، زندگى را بى خاصيّت، بى هدف، آلوده، پرزحمت بى آسايش و خسته كننده و در نهايت متلاشى مى كند.
مال و ثروت آزمايشگاه انسان است كه اگر انسان بداند بايد آنرا از كجا و چگونه بدست آورد و چگونه و كجا خرج كند، وسيله بسيار خوب و كارساز است و در راه آباد كردن دين و دنياى خود مى تواند از آن بهره، برد و گرنه وبالى خواهد بود كه گرفتارى دنيا و آخرت را براى خود انسان و چه بسا ديگران را درپى خواهد داشت براى آشنائى بيشتر با آموزش هاى اسلام در زمينه مال و ثروت و مال حلال و حرام و ديدگاه معصومين عليهم السلام، چهل درّ گرانبها از سخنانشان انتخاب شده است. به اميد اينكه در اين زمينه راه گشا باشد و درحدّ توان از اين امانت الهى بهره بردارى كنيم و از آن بعنوان وسيله اى براى تأمين آخرت، استفاده كنيم.
انشاءاللّه
محمود شريفى
بيست و دوّم ارديبهشت ماه 1385

حكايت
در سيرت اردشير بابكان آمده است كه حكيم عرب را پرسيد كه روزى چه مايه طعام بايد خوردن؟ گفت: صد درم سنگ كفايتست. گفت: اين قدر چه قوّت دهد؟ گفت: «هذَا المِقدارُ يَحمِلُكَ وَ مازادَ عَلى ذلِكَ فَأَنتَ حامِلُهُ» يعنى اين قدر تو را بر پاى همى دارد و هرچه برين زيادت كنى تو حمّال آنى.
خوردن براى زيستن و ذكر كردن استتو معتقد كه زيستن از بهر خوردنست
حقيقت انسان
تا در طلب گوهر كانى، كانىور درپى عمر جاودانى، جانى
من فاش كنم حقيقت مطلب راهر چيز كه در جستن آنى، آنى

نمایش منبع

چهل حدیث « حلال و حرام »