مقدمه

قالَ اللّهُ تَبارَكَ وَتَعالى:
وَاعْبُدُوا اللّهَ وَلاتُشْرِكُوا بِهِ شَيْئا وَبِالْوالِدَيْنِ اِحْسانا وَ بِذِى الْقُرْبى وَالْيَتامى وَالْمَساكينِ وَالْجارِ ذِى الْقُرْبى وَالْجارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَابْنِ السَّبيلِ وَما مَلَكَتْ اَيْمانُكُمْ اِنَّ اللّهَ لايُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالا فَخُورا.
خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد:
خدا را پرستش كنيد و نسبت به او شرك نورزيد، و به پدر و مادر و خويشاوندان و يتيمان و افراد مسكين و همسايگان دور و نزديك و دوست و رهگذر و غلام و كنيز نيكى كنيد، كه خداوند انسان خود خواه و فخرفروش را دوست ندارد.

يكى از امتيازات اسلام بر ساير اديان ومكاتب اين است كه به علاقه و محبت و همبستگى بين انسانها اهميت زيادى داده و سعى نموده تا بين آنان رابطه عاطفى قوى برقرار كند، و زندگى و برخورد آنها توأم به مهر و عطوفت متقابل باشد.
شايد يكى از حكمتهاى مهمى كه همه انسانها از يك پدر و مادر متولّد شده اند همين باشد كه انسانها نسبت به همديگر احساس يگانگى و خويشاوندى و برادرى نمايند.
وقتى در دستورات و قوانين اسلام دقّت كنيم مى بينيم آنچه كه وجودش سبب ازدياد محبّت و علاقه بين اقشار مختلف مردم بوده و هست، اسلام آن را بصورت واجب يا مستحبّ سفارش كرده و در مورد آن تأكيد نموده است، مانند:
برخورد خوب با انسانها، نيكى به پدر و مادر نيكى به فرزندان، برآوردن نيازهاى مردم و يارى آنها، معاشرت خوب با همسايگان و ضعيفان و بى سرپرستان و يتيمان ... كه نمونه اى از آنها را در اين جزوه خواهيد خواند. و آنچه را كه موجب جدائى و از بين رفتن علاقه و ايجاد كينه و بدبينى مى شود، نهى كرده و مردم را از نزديك شدن به آنها شديدا برحذر داشته است مانند تهمت، غيبت، دروغگوئى، سخن چينى، نفاق و...
نقش محبّت و علاقه انسانها به همديگر چيزى نيست كه قابل انكار باشد، حتى بعضى دانشمندان معتقدند كه تنها راه اصلاح جامعه و سعادت بشر، ايجاد محبّت و علاقه شديد بين انسانهاست در حدّى كه باعث شود كسى به ديگرى ستم روا ندارد. از اينرو در ادامه انتشار سلسله احاديث اهل بيت عصمت و طهارت عليه السلام اقدام به تهيه و تنظيم اين احاديث شد كه قدمى هر چند كوچك در راه نشر فرهنگ اسلام ناب محمّدى صلي الله عليه و آلهبرداشته باشد.

قم ـ محمود شريفى
11 ذيقعده 1416 روز ميلاد امام هشتم عليه السلام
و 12 فروردين 1375 روز جمهورى اسلامى

نمایش منبع

چهل حدیث « معاشرت »