- صفحه اصلی
- احادیث معصومین
- امام صادق علیه السلام
احادیث امام صادق علیه السلام6388 حدیث
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ما عَلِمَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أنّ جَبرئيلَ مِن قِبَلِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ إلاّ بِالتَّوفيقِ .
امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله جز با توفيق [خداوند ]ندانست كه جبرئيل از جانب خداوند عزّ و جلّ آمده است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قَولِهِ تعالى : «و مَا تَوْفِيقي إلاّ بِاللّه ِ» و قَولِهِ: «إنْ يَنْصُرْكُمُ اللّه ُ فَلا غالِبَ لَكُمْ و إنْ يَخْذُلْكُم فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَ عَلَى اللّه ِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» ـ : إذا فَعَلَ العَبدُ ما أمرَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ بهِ مِن الطّاعَةِ كانَ فِعلُهُ وَفْقا لأمرِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ و سُمِّيَ العَبدُ بهِ مُوَفَّقا ، و إذا أرادَ العَبدُ أن يَدخُلَ في شيءٍ مِن مَعاصِي اللّه ِ فَحالَ اللّه ُ تبارَكَ و تعالى بَينَهُ و بَينَ تِلكَ المَعصِيَةِ فتَرَكَها كانَ تَركُهُ لَها بِتَوفيقِ اللّه ِ تعالى ذِكرُهُ ، و مَتى خَلّى بَينَهُ و بَينَ تِلكَ المَعصِيَةِ فلَم يَحُلْ بَينَهُ و بَينَها حتّى يَرتَكِبَها فَقَد خَذَلَهُ و لَم يَنصُرْهُ و لَم يُوَفِّقْهُ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «توفيق من جز به [يارى] خدا نيست» و آيه «اگر خدا شما را يارى كند هيچ كس بر شما غالب نخواهد شد و اگر وا گذاردتان چه كسى بعد از او شما را يارى خواهد كرد؟ و مؤمنان بايد فقط به خدا توكّل كنند» ـ فرمود : هرگاه بنده طاعتى را كه خداوند عزّ و جلّ بدان فرمان داده است انجام دهد، عمل او موافق فرمان خداوند عزّ و جلّ مى باشد و بدين سبب بنده را موفّق ناميده اند و هرگاه بنده بخواهد در موردى نافرمانى خداوند كند و خداى تبارك و تعالى ميان او و آن معصيت حايل شود و در نتيجه بنده آن را مرتكب نشود اين ترك گناه او به توفيق خداوند تبارك و تعالى بوده است. اما هرگاه جلو او را از آن معصيت نگيرد و به حال خود رهايش كند تا مرتكب آن گناه شود، خداوند او را وا گذارده و ياريش نرسانده و توفيقش نداده است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ثَلاثَةٌ لا عُذرَ لأحَدٍ فيها : أداءُ الأمانَةِ إلَى البَرِّ و الفاجِرِ ، و الوَفاءُ بِالعَهدِ لِلبَرِّ و الفاجِرِ ، و بِرُّ الوالِدَينِ بَرَّينِ كانا أو فاجِرَينِ .
امام صادق عليه السلام : سه چيز است كه هيچ كس در آنها معذور نيست: برگرداندن امانت به نيك و بد، وفاى به عهد با نيك و بد ، و خوشرفتارى با پدر و مادر، خوب باشند يا بد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : خَمسٌ هُنَّ كما أقولُ : لَيسَت لِبَخيلٍ راحَةٌ ، و لا لِحَسودٍ لَذَّةٌ ، و لا لِمُلوكٍ وَفاءٌ ، و لا لِكَذّابٍ مُرُوَّةٌ ، و لا يَسُودُ سَفيهٌ .
امام صادق عليه السلام : پنج چيز چنانند كه من مى گويم: نه بخيل را آسايش است و نه حسود را خوشى و نه شاهان را وفادارى و نه دروغگو را انسانيت و نه نابخرد را سرورى.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَن أجمَلِ
خِصالِ المَرءِ ـ : وَقارٌ بلا مَهابَةٍ ، و سَماحٌ بلا طَلَبِ مُكافاةٍ ، و تَشاغُلٌ بغَيرِ مَتاعِ الدُّنيا .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از زيباترين خصلت هاى انسان ـ فرمود :
وقارِ بى هيبت، و بخشش بدون چشمداشت به پاداش، و سرگرم شدن به غير متاع دنيا.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قَسَّمَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله الفَيءَ فأصابَ علِيّا أرضٌ ، فاحتَفَرَ فيها عَينا فخَرَجَ مِنها ماءٌ يَنبَعُ في السَّماءِ كهَيئَةِ عُنُقِ البَعيرِ فسَمّاها عَينَ يَنبُعَ ، فجاءَ البَشيرُ لِيُبَشِّرَهُ فقالَ : بَشِّرِ الوارِثَ ! هِيَ صَدَقَةٌ بَتّا بَتْلاً في حَجيجِ بَيتِ اللّه ِ و عابِرِ سَبيلِهِ لا تُباعُ و لا تُوهَبُ و لا تُورَثُ ، فمَن باعَها أو وَهَبَها فعلَيهِ لَعنَةُ اللّه ِ و المَلائكَةِ و النّاسِ أجمَعينَ ، لا يَقبَلُ اللّه ُ مِنهُ صَرْفا و لا عَدْلاً .
امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله غنايم را تقسيم كرد و يك قطعه زمين به على رسيد. على دستور داد در آن زمين چشمه اى حفر كنند و چشمه به آب رسيد و مانند گردن شتر از آن آب به آسمان فوران كرد، لذا حضرت آن را «عين ينبع (چشمه جوشان)» ناميد. كسى آمد كه به آن حضرت مژده دهد. حضرت فرمود: وارث را بشارت ده! اين صدقه اى است قطعى و مسلّم براى حاجيان خانه خدا و مسافران راه آن. نه فروختنى است نه بخشيدنى و نه ارث بردنى. پس هركه آن را بفروشد يا ببخشد لعنت خدا و فرشتگان و مردم همه بر او باد و خداوند از او هيچ توبه و فديه اى نپذيرد.
امام صادق عليه السلام : هر كه از خدا پروا كند خداوند او را حفظ نمايد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن قَولِهِ تعالى : «إن الّذِينَ اتَّقَوا إذا مَسَّهُمْ طَائِفٌ
مِنَ الشَّيْطَانِ» ـ : هُو الذَّنبُ يَهِمُّ بهِ العَبدُ فيَتَذَكَّرُ، فيَدَعُهُ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «در حقيقت ، كسانى كه [از خدا ]پروا
دارند ، چون وسوسه اى از شيطان بديشان رسد» ـ فرمود : مقصود گناه است كه كسى قصد انجام آن را مى كند، اما خدا را به ياد مى آورد، و آن را رها مى كند.
عنه عليه السلام ـ و قد سُئلَ عنِ الطّائفِ في الآيَةِ ـ : هُو السَّيِّئُ يَهِمُّ العَبدُ بهِ ، ثُمّ يَذكُرُ اللّه َ فيُبصِرُ و يَقصُـرُ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از معناى «طائف» در آيه ياد شده ـ فرمود : مقصود گناه و بدى است كه آدمى قصد انجام آن را مى كند، اما خدا را به ياد مى آورد و چشمش باز مى شود و از آن صرف نظر مى كند.
- رسول خدا صلی الله علیه و آله 11014 حدیث
- فاطمه زهرا سلام الله علیها 90 حدیث
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 17430 حدیث
- امام حسن علیه السلام 332 حدیث
- امام حسین علیه السلام 321 حدیث
- امام سجاد علیه السلام 880 حدیث
- امام باقر علیه السلام 1811 حدیث
- امام صادق علیه السلام 6388 حدیث
- امام کاظم علیه السلام 664 حدیث
- امام رضا علیه السلام 773 حدیث
- امام جواد علیه السلام 166 حدیث
- امام هادی علیه السلام 188 حدیث
- امام حسن عسکری علیه السلام 233 حدیث
- امام مهدی علیه السلام 82 حدیث
- حضرت عیسی علیه السلام 245 حدیث
- حضرت موسی علیه السلام 32 حدیث
- لقمان حکیم علیه السلام 94 حدیث
- خضر نبی علیه السلام 14 حدیث
- قدسی (احادیث قدسی) 43 حدیث
- حضرت آدم علیه السلام 4 حدیث
- حضرت یوسف علیه السلام 3 حدیث
- حضرت ابراهیم علیه السلام 3 حدیث
- حضرت سلیمان علیه السلام 9 حدیث
- حضرت داوود علیه السلام 21 حدیث
- حضرت عزیر علیه السلام 1 حدیث
- حضرت ادریس علیه السلام 3 حدیث
- حضرت یحیی علیه السلام 8 حدیث
تــعــداد كــتــابــهــا : 111
تــعــداد احــاديــث : 45456
تــعــداد تــصــاویــر : 3838
تــعــداد حــدیــث روز : 685