- صفحه اصلی
- احادیث معصومین
- امام باقر علیه السلام
احادیث امام باقر علیه السلام1811 حدیث
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «كَلاّ إذا دُكَّتِ الأرضُ ···» ـ : هِيَ الزَّلزَلَةُ .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «آرى،آن گاه كه زمين ريز ريز شود» ـ فرمود : مراد زلزله [قيامت] است.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أيّامُ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ثَلاثَةٌ : يَومُ يَقومُ القائمُ ، و يَومُ الكَرَّةِ ، و يَومُ القِيامَةِ .
امام باقر عليه السلام : ايّام اللّه سه روز است : روزى كه قائم قيام مى كند و روز رجعت و روز قيامت.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «يَومَ لا يُخزي اللّه ُ النَّبِيَّ و الّذينَ آمَنوا مَعَهُ نورُهُم يَسعى بَينَ أيْديهِم و بِأيْمانِهِم» . ـ : فَمَن كانَ لَهُ نورٌ يَومَئذٍ نَجا ، و كُلُّ مُؤمِنٍ لَهُ نورٌ .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «در آن روز، خدا پيامبر و كسانى را كه با او ايمان آورده اند فرو نگذارد و نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان در حركت باشد» ـ فرمود : هر كس در آن روز نورى داشته باشد، نجات مى يابد و هر مؤمنى براى خود نورى دارد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : يُحشَرُ العَبدُ يَومَ القِيامَةِ و ما نَدِيَ دَما ، فيُدفَعُ إلَيهِ شِبهُ المِحجَمَةِ أو فَوقَ ذلكَ ، فيُقالُ لَهُ : هذا سَهمُكَ مِن دَمِ فُلانٍ ! فيَقولُ : يا رَبِّ ، إنَّكَ لَتَعلَمُ أنَّكَ قَبَضتَني و ما سَفَكتُ دَما ! فيَقولُ : بَلى ، سَمِعتَ مِن فُلانٍ رِوايَةَ كَذا و كَذا ، فرَوَيتَها عَلَيهِ ، فنُقِلَت حَتّى صارَت إلى فُلانٍ الجَبّارِ فقَتَلَهُ عَلَيها ، و هذا سَهمُكَ مِن دَمِهِ .
امام باقر عليه السلام : آدمى روز قيامت، محشور مى شود در حالى كه [در دنيا] هيچ خونى نريخته است اما به اندازه شيشه حجامت، يا بيشتر، به دست او خون مى دهند و مى گويند : اين سهم تو از خون فلان كس است. عرض مى كند : پروردگارا! تو خود مى دانى كه تا [زمانى كه] جانم را ستاندى خونى نريختم! خداوند مى فرمايد : بله، اما تو از فلان كس، فلان و بهمان سخن و روايت را شنيدى و به زيان او بازگو كردى و زبان به زبان گشت تا به گوش فلان ستمگر رسيد و به سبب آن او را كشت، حال اين بهره تو از خون اوست.
عنه عليه السلام : يُحشَرُ المُكَذِّبونَ بِقَدَرِ اللّه ِ مِن قُبورِهِم قَد مُسِخُوا قِرَدَةً وَ خَنازِيرَ .
امام باقر عليه السلام : تكذيب كنندگان تقديرِ خدا، از گورهاى خود به صورت بوزينه و خوك محشور مى شوند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قَولِه تَعالى : «وَ كُلَّ إنْسانٍ ألْزَمْناهُ طائرَهُ في عُنُقِه» ـ : يَقولُ : خَيرُهُ و شَرُّهُ مَعَهُ حَيثُ كانَ ، لا يَستَطيعُ فِراقَهُ حَتّى يُعطى كِتابَهُ يَومَ القِيامَةِ بِما عَمِلَ .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «كردار نيك و بد هر كس به گردن او آويخته شده است» ـ فرمود : هر جا كه باشد نيك و بد او نيز با اوست و نمى تواند از آنها جدا شود،تا آن كه در روز قيامت نامه اعمالش به او داده مى شود.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لَيسَت تَشهَدُ الجَوارِحُ عَلى مُؤمِنٍ ، إنَّما تَشهَدُ عَلى مَن حَقَّت عَلَيهِ كَلِمَةُ العَذابِ ، فأمّا المُؤمِنُ فيُعطى كِتابَهُ بِيَمينِهِ .
امام باقر عليه السلام : اعضا و جوارح، بر ضدّ مؤمن گواهى نمى دهند، بلكه عليه كسى شهادت مى دهند كه مستحقّ عذاب است. مؤمن كار نامه اش به دست راست او داده مى شود.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : في قَولِهِ : «فَأمّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ» فهُوَ أبو سَلَمَةَ عَبدُ اللّه ِ بنُ عَبدِ الأسوَدِ بنِ هِلالٍ المَخزومِيُّ و هُوَ مِن بَني مَخزومٍ «وَ أمّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ» فهُوَ الأسوَدُ بنُ عَبدِ الأسوَدِ بنِ هِلالٍ
المَخزومِيُّ قَتَلَهُ حَمزَةُ بنُ عَبدِ المُطَّلِبِ يَومَ بَدرٍ .
امام باقر عليه السلام : منظور از آيه «و امّا كسى كه نامه اش به دست راست او داده شود» ابو سلمه عبد اللّه بن عبد الاسود بن هلال مخزومى است كه از قبيله بنى مخزوم بود. و مقصود از «و اما كسى كه نامه اش از پشت سرش به او داده شود» اسود بن عبد الاسود
بن هلال مخزومى است كه در روز بدر به دست حمزة بن عبد المطلب كشته شد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ أميرَ المُؤمِنينَ عَلِيَّ بنَ أبي طالِبٍ عليه السلام اُتِيَ بِخَبيصٍ ، فأبى أن يَأكُلَهُ ، فقالوا لَهُ : أ تُحَرِّمُه ؟ قالَ : لا ، و لكِنّي أخشى أن تَتوقَ إلَيهِ نَفسي فَأطلُبَهُ ، ثُمَّ تَلا هذِه الآيَةَ : «أذْهَبْتُمْ طَيِّباتِكُمْ في حَياتِكُمُ الدُّنيا وَ استَمتَعتُمْ بِها» . .
امام باقر عليه السلام : مقدارى خَبيص (حلوايى تهيه شده از آرد و خرما) خدمت امير المؤمنين على بن ابي طالب عليه السلام آوردند، حضرت از خوردن آن خوددارى ورزيد. عرض كردند : آيا آن را حرام مى دانيد؟ فرمود : نه، اما مى ترسم نفْسم به آن علاقه مند شود و به دنبال آن بروم. سپس اين آيه را تلاوت كرد : «شما بهره هاى پاكيزه خود را در زندگى دنيايتان برديد و از آنها بهره مند شديد».
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : كَفى بِالمَرءِ عَيبا أن يُبصِرَ مِنَ النّاسِ ما يَعمى عَنهُ عن نَفسِهِ ، أو يَنهى النّاسَ عَمّا لا يَستَطيعُ التَّحَوُّلَ عَنهُ ، و أن يُؤذِيَ جَليسَهُ فيما لا يَعنيهِ .
امام باقر عليه السلام : آدمى را همين عيب بس كه از [ عيب هاى ]مردم ببيند آنچه را از خود نمى بيند، يا مردم را از چيزى نهى كند كه خودش نمى تواند از آن دست بردارد و همنشين خود را با چيزهاى بيهوده بيازارد.
- رسول خدا صلی الله علیه و آله 11014 حدیث
- فاطمه زهرا سلام الله علیها 90 حدیث
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 17430 حدیث
- امام حسن علیه السلام 332 حدیث
- امام حسین علیه السلام 321 حدیث
- امام سجاد علیه السلام 880 حدیث
- امام باقر علیه السلام 1811 حدیث
- امام صادق علیه السلام 6388 حدیث
- امام کاظم علیه السلام 664 حدیث
- امام رضا علیه السلام 773 حدیث
- امام جواد علیه السلام 166 حدیث
- امام هادی علیه السلام 188 حدیث
- امام حسن عسکری علیه السلام 233 حدیث
- امام مهدی علیه السلام 82 حدیث
- حضرت عیسی علیه السلام 245 حدیث
- حضرت موسی علیه السلام 32 حدیث
- لقمان حکیم علیه السلام 94 حدیث
- خضر نبی علیه السلام 14 حدیث
- قدسی (احادیث قدسی) 43 حدیث
- حضرت آدم علیه السلام 4 حدیث
- حضرت یوسف علیه السلام 3 حدیث
- حضرت ابراهیم علیه السلام 3 حدیث
- حضرت سلیمان علیه السلام 9 حدیث
- حضرت داوود علیه السلام 21 حدیث
- حضرت عزیر علیه السلام 1 حدیث
- حضرت ادریس علیه السلام 3 حدیث
- حضرت یحیی علیه السلام 8 حدیث
تــعــداد كــتــابــهــا : 111
تــعــداد احــاديــث : 45456
تــعــداد تــصــاویــر : 3838
تــعــداد حــدیــث روز : 685