- صفحه اصلی
- احادیث معصومین
- امام سجاد علیه السلام
احادیث امام سجاد علیه السلام880 حدیث
امام زين العابدين عليه السلام : بهره بردارى از مال (به كار انداختن سرمايه) كمال مردانگى است.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : أمّا حَقُّ مالِكَ فأن لا تأخُذَهُ إلاّ مِن حِلِّهِ ، و لا تُنفِقَهُ إلاّ في وَجهِهِ، و لا تُؤثِرَ على نفسِكَ مَن لا يَحمَدُكَ ، فاعمَلْ فيهِ بطاعَةِ ربِّكَ ، و لا
تَبخَلْ بهِ فتَبوءَ بالحَسرَةِ و النَّدامَةِ مَع التَّبِعَةِ .
امام زين العابدين عليه السلام : امّا حقّ مال و دارايى تو اين است كه آن را جز از حلال به دست نياورى و جز در راهش خرج نكنى و كسى كه از تو قدردانى و تشكّر نمى كند [يعنى غير خدا ]را بر خود ترجيح ندهى.
پس، آن را در راه طاعت پروردگارت به كار بر و در آن بخل مورز، كه در نتيجه، بار حسرت و ندامت را سر بار تبعات آن سازى.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : أخَذَ النّاسُ ثَلاثَةً
مِن ثَلاثَةٍ : أخَذوا الصَّبرَ عن أيُّوبَ عليه السلام ، و الشُّكرَ عن نُوحٍ عليه السلام ، و الحَسَدَ مِن بَني يَعقوبَ .
امام زين العابدين عليه السلام : مردم سه چيز را از
سه كس فرا گرفتند : صبر را از ايّوب عليه السلام فرا گرفتند و شكرگزارى را از نوح عليه السلام و حسادت را از فرزندان يعقوب.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ في المُناجاةِ ـ : اللّهُمّ احمِلْنا في سُفُنِ نَجاتِكَ ، و مَتِّعْنا بلَذيذِ مُناجاتِكَ ، و أورِدْنا حِياضَ حُبِّكَ، و أذِقْنا حَلاوَةَ وُدِّكَ و قُربِكَ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : بار خدايا! ما را در كشتى هاى نجات خود بنشان و از لذّت مناجاتت بهره مند گردان و بر آبگيرهاى محبّتت وارد گردان و شيرينى دوستى و قرب خود را به ما بچشان.
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : فَبِكَ إلى لَذيذِ مُناجاتِكَ وَصَلوا ، و مِنكَ أقصى مَقاصِدِهِم حَصَّلوا .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : به واسطه تو، به لذّت مناجات با تو رسيدند و از لطف تو، به عاليترين مقاصدشان دست يافتند.
عنه عليه السلام ـ مِن دُعائهِ في يَومِ عَرفَةَ ـ : و زَيِّنْ ليَ التَّفرُّدَ بمُناجاتِكَ باللَّيلِ و النَّهارِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعايش در روز عرفه ـ گفت : و خلوت راز و نياز با خودت در شب و روز را در نظر من آراسته گردان.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ مِن مُناجاةٍ لَهُ تُعرَفُ بالصُّغرى ـ : اللّهُمّ صَلِّ على محمّدٍ و آلِ محمّدٍ ، و اجعَلْنا مِن الّذينَ شَرِبوا بكأسِ الصَّفاءِ ، فأورَثَهُمُ الصَّبرَ على طُولِ البَلاءِ ، فَقَرَّت أعيُنُهُم بما وَجَدوا منَ العِينِ ، حتّى تَوَلَّهَت قُلوبُهُم في المَلَكوتِ ، و جالَت بَينَ سَرائرِ حُجُبِ الجَبَروتِ ، و مالَت أرواحُهُم إلى ظِلِّ بَردِ المُشتاقينَ ، في رِياضِ الرّاحَةِ ، و مَعدِنِ العِزِّ ، و عَرَصاتِ المُخَلَّدينَ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در بخشى از مناجات كوچكتر خود ـ گفت : بار خدايا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و ما را از كسانى قرار ده كه از جام صفا نوشيدند و آن، بر بلاهاى طولانى شكيبايشان كرد و از چشمه اى كه يافتند ديدگانشان روشن و دل هايشان خرّم شد، تا آنكه دل هايشان در ملكوت از خود بى خود گشت و از ميان پرده هاى جبروت گذشت و جان هايشان در سايه خنكاى مشتاقان، در باغ هاى آسايش و معدن عزّت و عرصه هاى جاودان آن آرميد.
عنه عليه السلام ـ و هُو مُتَعَلِّقٌ بأستارِ الكَعبَةِ ـ : نامَتِ العُيونُ ، و عَلَتِ النُّجومُ ، و أنتَ المَلِكُ الحَيُّ القَيُّومُ ، غَلَّقَتِ المُلوكُ أبوابَها، و أقامَت علَيها حُرّاسَها ، و بابُكَ مَفتوحٌ للسّائلينَ ، جِئتُكَ لِتَنظُرَ إلَيَّ برَحمَتِكَ يا أرحمَ الرّاحِمينَ . ثُمّ أنشَأ يقولُ :
امَن يُجيبُ دُعا المُضطَرِّ في الظُّلَمِ
يا كاشِفَ الضُّرِّ و البَلوى مَع السَّقَمِ
قد نامَ وَفدُكَ حَولَ البَيتِ قاطِبَةً
و أنتَ وَحدَكَ يا قَيّومُ لَم تَنَمِ
أدْعوكَ ربِّ دُعاءً قَد أمَرتَ بهِ
فارحَمْ بُكائي بحقِّ البَيتِ و الحَرَمِ
إنْ كانَ عَفوُكَ لا يَرجوهُ ذُو سَرَفٍ
فمَن يَجودُ علَى العاصينَ بالنِّعَمِ؟! .
يا كاشِفَ الضُّرِّ و البَلوى مَع السَّقَمِ
و أنتَ وَحدَكَ يا قَيّومُ لَم تَنَمِ
فارحَمْ بُكائي بحقِّ البَيتِ و الحَرَمِ
فمَن يَجودُ علَى العاصينَ بالنِّعَمِ؟! .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در حالى كه به پرده هاى كعبه در آويخته بود ـ گفت : چشم ها خفته اند و ستارگان برآمده اند و تو پادشاه زنده قيّومى. پادشاهان، درهاى [كاخ هاى ]خود را بسته اند و بر آنها نگهبانان گماشته اند، اما دَرِ [بارگاه] تو به روى سائلان باز است و من آمده ام تا با [نگاه ]مِهر و رحمت خود، اى مهربانترين مهربانان، به من بنگرى. حضرت سپس شروع به خواندن اين ابيات كرد :
اى آنكه دعاى بيچاره را در دل تاريكى ها اجابت مى كنى
اى بر طرف كننده هر گزند و بلا و بيمارى
همه ميهمانان تو پيرامون كعبه خفته اند
و تنها تويى، اى قيّوم! كه نخفته اى
پروردگارا! تو را به دعايى مى خوانم كه بدان فرمان داده اى،
به حرمت اين خانه و حرم بر گريه من رحمت آر.
اگر گنهكار به عفو تو اميد نداشته باشد،
پس چه كسى بر گنهكاران جود و بخشش كند .
اى بر طرف كننده هر گزند و بلا و بيمارى
و تنها تويى، اى قيّوم! كه نخفته اى
به حرمت اين خانه و حرم بر گريه من رحمت آر.
پس چه كسى بر گنهكاران جود و بخشش كند .
عنه عليه السلام ـ كانَ يَدعو بهذا الدُّعاءِ ـ : إلهي، و عِزَّتِكَ و جَلالِكَ و عَظَمَتِكَ ، لَو أنّي مُنذُ بَدَعتَ فِطرَتي ـ مِن أوّلِ الدَّهرِ ـ عَبَدتُكَ دَوامَ خُلودِ رُبوبِيَّتِكَ بكُلِّ شَعرَةٍ في كُلِّ طَرفَةِ عَينٍ سَرمَدَ الأبَدِ بحَمدِ الخَلائقِ و شُكرِهِم أجمَعينَ ، لَكُنتُ مُقَصِّرا في بُلوغِ أداءِ شُكرِ أخفى نِعمَةٍ مِن نِعمَتِكَ علَيَّ
و لَو أنّي كَرَبتُ مَعادِنَ حَديدِ الدُّنيا بأنيابي ، و حَرَثتُ أرضَها بأشفارِ عَيني ، و بَكَيتُ مِن خَشيَتِكَ مِثلَ بُحورِ السَّماواتِ و الأرَضينَ دَما و صَديدا ، لَكانَ ذلكَ قَليلاً في كَثيرِ ما يَجِبُ مِن حَقِّكَ علَيَّ .
و لَو أنّي كَرَبتُ مَعادِنَ حَديدِ الدُّنيا بأنيابي ، و حَرَثتُ أرضَها بأشفارِ عَيني ، و بَكَيتُ مِن خَشيَتِكَ مِثلَ بُحورِ السَّماواتِ و الأرَضينَ دَما و صَديدا ، لَكانَ ذلكَ قَليلاً في كَثيرِ ما يَجِبُ مِن حَقِّكَ علَيَّ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ بارها در اين دعا ـ مى خواند : الهى، به عزّت و جلال و بزرگيت سوگند كه اگر از همان آغاز روزگار كه فطرت مرا سرشتى تا زمانى كه ربوبيّت جاودان تو برجاست، با هر تار مو و در هر لحظه با سپاس و ستايش همه خلايق تا ابد الآباد تو را مى پرستيدم، باز از عهده شكر كمترين نعمت تو به من بر نمى آمدم و اگر همه معدن هاى آهن دنيا را با دندان هايم بكاوم و زمين هاى آن را با مژگان چشمم شيار كنم و از ترس تو مانند درياها و آسمان ها خون و چركابه بگريم، اين همه در برابر حقوق فراوانى كه تو بر گردنم دارى اندك است.
عنه عليه السلام : إلهَنا و سَيِّدَنا و مَولانا، لَو بَكَينا حتّى تَسقُطَ أشفارُنا ، و انتَحَبنا حتّى يَنقَطِعَ أصواتُنا ، و قُمنا حتّى تَيبَسَ أقدامُنا ،
و رَكَعنا حتّى تَنخَلِعَ أوصالُنا ، و سَجَدنا حتّى تَتَفَقَّأَ أحداقُنا ، و أكَلنا تُرابَ الأرضِ طُولَ أعمارِنا ، و ذَكَرناكَ حتّى تَكِلَّ ألسِنَتُنا ، ما استَوجَبنا بذلكَ مَحوَ سَيِّئةٍ مِن سَيِّئاتِنا .
امام زين العابدين عليه السلام : اى معبود و سرور و
مولاى ما: اگر چندان بگرييم كه مژگانمان بيفتد و چندان زار زنيم كه صداهايمان بريده شود و چندان به نماز ايستيم كه پاهايمان بخشكد و چندان ركوع كنيم كه بندهاى بدنمان بگسلد و چندان سجده كنيم كه تخم چشم هايمان از كاسه بيفتد و در سراسر عمر خود خاك زمين را بخوريم و چندان نام تو گوييم كه زبان هايمان از كار بيفتد، با اين همه مستوجب آن نيستيم كه گناهى از گناهان ما پاك شود.
- رسول خدا صلی الله علیه و آله 11014 حدیث
- فاطمه زهرا سلام الله علیها 90 حدیث
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 17430 حدیث
- امام حسن علیه السلام 332 حدیث
- امام حسین علیه السلام 321 حدیث
- امام سجاد علیه السلام 880 حدیث
- امام باقر علیه السلام 1811 حدیث
- امام صادق علیه السلام 6388 حدیث
- امام کاظم علیه السلام 664 حدیث
- امام رضا علیه السلام 773 حدیث
- امام جواد علیه السلام 166 حدیث
- امام هادی علیه السلام 188 حدیث
- امام حسن عسکری علیه السلام 233 حدیث
- امام مهدی علیه السلام 82 حدیث
- حضرت عیسی علیه السلام 245 حدیث
- حضرت موسی علیه السلام 32 حدیث
- لقمان حکیم علیه السلام 94 حدیث
- خضر نبی علیه السلام 14 حدیث
- قدسی (احادیث قدسی) 43 حدیث
- حضرت آدم علیه السلام 4 حدیث
- حضرت یوسف علیه السلام 3 حدیث
- حضرت ابراهیم علیه السلام 3 حدیث
- حضرت سلیمان علیه السلام 9 حدیث
- حضرت داوود علیه السلام 21 حدیث
- حضرت عزیر علیه السلام 1 حدیث
- حضرت ادریس علیه السلام 3 حدیث
- حضرت یحیی علیه السلام 8 حدیث
تــعــداد كــتــابــهــا : 111
تــعــداد احــاديــث : 45456
تــعــداد تــصــاویــر : 3838
تــعــداد حــدیــث روز : 685