احادیث حضرت عیسی علیه السلام245 حدیث

عيسى عليه السلام : حقيقتى را به شما بگويم: همان گونه كه شخص بيمار به خوراك خوب و خوش مزه مى نگرد اما به سبب درد شديدى كه دارد از آن لذتى نمى برد، دنيادار نيز به سبب مال دوستيش از عبادت لذّت نمى برد و طعم شيرين آن را نمى چشد.

عيسى عليه السلام : حقيقتى را به شما بگويم: كسى كه علفهاى هرز زراعت خود را وجين نكند، آن علفها زياد مى شود ، تا جايى كه تمام مزرعه را فرا مى گيرد و زراعت را از بين مى برد؛ همچنين كسى كه دوستى دنيا را از دلش بيرون نكند، دنيا دوستى دلش را فرا گيرد ، تا جايى كه طعم آخرتْ دوستى را نچشد.

عيسى عليه السلام : اى گروه حواريان! بسا چراغى كه باد آن را خاموش كرد و بسا عابدى كه خودپسندى تباهش ساخت.

عيسى عليه السلام : هر كس بداند و عمل كند و ياد دهد، در ملكوت اعظم با عظمت به شمار آيد!

عيسى عليه السلام : اى گروه حواريان! بوىِ گند روغن چراغ، شما را چه زيان، اگر [نور ]چراغش به كارتان آيد، دانش را نيز از هر كه دارد فراگيريد و به كردار او منگريد.

عيسى عليه السلام : حق را از اهل باطل فراگيريد و باطل را از اهل حق فرا نگيريد. سخن سنج باشيد.

عيسى عليه السلام : آموختن علمى كه آن را به كار نمى بندى، به حال تو سودمند نيست. دانش بسيار، هر گاه به آن عمل نكنى، جز بر نادانى تو نمى افزايد.

عيسى عليه السلام : بد بخت ترين انسانها كسى است كه نزد مردم به علم شناخته و به عمل نشناخته باشد.

عيسى عليه السلام : واى بر شما، اى عالمانِ بدكردار! مُزد مى گيريد و عمل را فرو مى گذاريد . ، زود باشد كه صاحب كار، عملش پذيرفته شود و زود باشد كه از تنگناى دنيا به تاريكى گور برده شوند.

عيسى عليه السلام : چگونه از اهل علم باشد كسى كه از روزىِ خود ناخشنود است و موقعيّت خويش را كوچك مى شمارد، در حالى كه مى داند اين امور با علم و قدرت (تقدير) خداست؟