احادیث امام رضا علیه السلام773 حدیث

امام رضا عليه السلام :هر كس در مجلسى كه ياد و نام ما در آن زنده نگه داشته مى شود بنشيند، در آن روزى كه دلها مى ميرند، دل او نمى ميرد.

امام رضا عليه السلام :روايت مى كنم كه خداوند تبارك و تعالى زيبايى و آراستگى را دوست دارد و فقر و فقر نمايى را دشمن مى دارد. خداوند عزّ و جلّ از مردان كثيف و بد بو نفرت دارد.

الفقه المنسوب للإمام الرضا عليه السلام :روايت شده كه مردى خدمت امام باقر عليه السلام آمد و از اين حديث پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پرسيد كه فرموده است: «هر كس بگويد: لا إله إلاّ اللّه ، به بهشت مى رود»؛ امام باقر عليه السلام فرمود: خبر ، درست است. آن مرد بيرون رفت. امام باقر عليه السلام دستور داد او را برگردانند. چون برگشت امام به او فرمود: اى مرد! «لا إله إلاّ اللّه » شروطى دارد و آگاه باش كه من يكى از شروط آن هستم.

امام رضا عليه السلام :هر كس [از خدا] بهشت بخواهد و در برابر سختيها شكيبايى نورزد، بى گمان خود را ريشخند كرده است.

الفقه المنسوب للإمام الرضا عليه السلام :روايت مى كنيم كه سرور ما پيامبر خدا صلى الله عليه و آله يكى از اصحاب خود را ديد كه از مأموريتى جنگى كه او را فرستاده بود برگشته و با موهاى ژوليده و غبار سفر بر سر و صورت و جنگ افزار در ميان، به سوى منزل خود مى رود. حضرت صلى الله عليه و آله فرمود: از جهاد اصغر براى جهاد اكبر برگشتى! عرض كرد: آيا جهادى بالاتر از جهاد با شمشير هم هست؟! فرمود: آرى، جهاد انسان با نفْس خود.

امام رضا عليه السلام :هفت چيز است كه بدون هفت چيز ديگر مسخره آميز است: كسى كه به زبان خود استغفار كند اما در دلش [از گناه ]پشيمان نباشد خودش را مسخره كرده است، كسى كه از خدا بهشت بخواهد امّا در برابر سختيها شكيبا نباشد خود را به سخره گرفته است ، كسى كه خواهان موفقيت باشد امّا نكوشد خودش را به باد تمسخر گرفته است، كسى كه جوياى دورانديشى باشد امّا احتياط نورزد خودش را ريشخند كرده است، كسى كه از آتش دوزخ به خدا پناه برد امّا خواهشهاى دنيايى را رها نكند خود را به باد تمسخر گرفته است و كسى كه خدا را ياد كند ولى براى ديدار او نشتابد خود را ريشخند كرده است.

امام رضا عليه السلام :دوستِ انسانِ نادان در رنج و زحمت است.

امام رضا عليه السلام :هر كس از دوزخ به خدا پناه برد، اما خواهشهاى دنيوى را وا نگذارد، خود را مسخره كرده است.

امام رضا عليه السلام ـ در طواف ، هنگامى كه از وى سؤال شد : بخشنده كيست؟ ـ فرمود : سخن تو دو صورت دارد: اگر از مخلوق مى پرسى، بخشنده كسى است كه آنچه را خدا بر او واجب كرده است بپردازد و بخيل ، كسى است كه از پرداختن آنچه خدا بر او واجب كرده است دريغ ورزد. ولى اگر منظورت خالق است ، او بخشنده است، چه عطا كند و چه نكند؛ زيرا اگر به بنده اى عطا كند، به او چيزى داده است كه از آنِ او نيست و اگر عطا نكند، چيزى از او دريغ داشته است كه از آنِ او نيست.

امام رضا عليه السلام :از ما نيست كسى كه همسايه اش از شرّ او در امان نباشد.