عنه عليه السلام : مَن نَظَرَ إلى أبَويهِ نَظَرَ ماقِتٍ و هُما ظالِمانِ لَهُ ، لَم يَقبَلِ اللّه ُ لَهُ صَلاةً .
امام صادق عليه السلام : هركه به پدر و مادر خود كه به او ستم كرده اند كينه توزانه نگاه كند، خداوند هيچ نمازى از او نپذيرد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : يَجِبُ لِلوالِدَينِ علَى الوَلَدِ ثَلاثَةُ أشياءَ : شُكرُهُما على كُلِّ حالٍ ، و طاعَتُهُما فيما يَأمُرانِهِ و يَنهَيانِهِ عَنهُ في غَيرِ مَعصيَةِ اللّه ِ ، و نَصيحَتُهُما في السِّرِّ و العَلانِيَةِ .
امام صادق عليه السلام : پدر و مادر را بر فرزند سه حق است: در همه حال شكرگزار آنان باشد، در هر چه به او امر و نهى مى كنند، بجز در معصيت خدا، اطاعتشان كند و در نهان و آشكار خير خواه آنان باشد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : تَجِبُ للوَلَدِ على والِدِهِ ثَلاثُ خِصالٍ : اختِيارُهُ لِوالِدَتِهِ ، و تَحسينُ اسمِهِ ، و المُبالَغَةُ في تَأديبِهِ .
امام صادق عليه السلام : فرزند سه حق بر گردن پدرش دارد: مادر خوبى برايش انتخاب كند، نام نيكويى بر او بگذارد و در تربيت او بكوشد.
امام صادق عليه السلام : نيكى كردن مرد به فرزندش، نيكى كردن اوست به پدر و مادرش.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : الغُلامُ يَلعَبُ سَبعَ سِنينَ ، و يَتَعَلَّمُ الكِتابَ سَبعَ سِنينَ ، و يَتَعَلَّمُ الحَلالَ و الحَرامَ سَبعَ سِنينَ .
امام صادق عليه السلام : پسر بايد هفت سال بازى كند، هفت سال سواد بياموزد و هفت سال حلال و حرام را ياد بگيرد.
امام صادق عليه السلام : نوجوانان خود را، پيش از آنكه [فرقه ]مرجئه به سراغشان روند، حديث بياموزيد.
عنه عليه السلام : إنّا نأمُرُ صِبيانَنا بِالصِّيامِ إذا كانوا بَني سَبعِ سِنينَ بما أطاقُوا مِن صِيامِ اليَومِ .
امام صادق عليه السلام : ما كودكان خود را وقتى هفت ساله شدند، امر مى كنيم تا هر مقدار از روز را كه مى توانند روزه بگيرند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن تَوَلّى أمرا مِن اُمورِ النّاسِ فعَدَلَ و فَتَحَ بابَهُ و رَفَعَ شَرَّهُ و نَظَرَ
في اُمورِ النّاسِ ، كانَ حَقّا علَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ أن يُؤمِنَ رَوعَتَهُ يَومَ القِيامَةِ و يُدخِلَهُ الجَنَّةَ .
امام صادق عليه السلام : هر كس زمام امرى از امور مردم را به دست گيرد و عدالت پيشه كند و درِ خانه خود را به روى مردم بگشايد و شرّ نرساند و به امور مردم رسيدگى كند، بر خداوند عزّ و جلّ است كه در روز قيامت او را از ترس و هراس ايمن گرداند و به بهشتش بَرَد.
الإمامُ الصّادق عليه السلام : قالَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام لِعُمرَ بنِ الخَطّابِ : ثَلاثٌ إن حَفِظتَهُنَّ و عَمِلتَ بِهِنَّ كَفَتكَ ما سِواهُنَّ ، و إن تَرَكتَهُنَّ لَم يَنفَعْكَ شيءٌ سِواهُنَّ . قالَ : و ما هُنَّ يا أبا الحَسَنِ ؟ قالَ : إقامَةُ الحُدودِ علَى القَريبِ و البَعيدِ ، و الحُكمُ بكِتابِ اللّه ِ في الرِّضا و السُّخطِ ، و القَسْمُ بِالعَدلِ بَينَ
الأحمَرِ و الأسوَدِ . فقالَ لَهُ عُمَر : لَعَمري لَقَد أوجَزتَ و أبلَغتَ .
امام صادق عليه السلام : امام على عليه السلام به عمر بن خطّاب فرمود : سه چيز است كه اگر آنها را به خاطر سپارى و به كار بندى به چيز ديگرى نياز نخواهى داشت و اگر آنها را فرو گذارى، هيچ چيز ديگرى سودت نبخشد. عمر گفت: آنها چيست اى ابا الحسن؟ فرمود: جارى ساختن حدود و كيفرها درباره خويش و بيگانه، حكم كردن بر اساس كتاب خدا در حال خشنودى و خشم و تقسيم عادلانه [بيت المال] ميان سرخ و سفيد. عمر گفت: به جانم سوگند كه كوتاه و رسا گفتى.
عنه عليه السلام : ثَلاثَةٌ تَجِبُ على السُّلطانِ لِلخاصَّةِ و العامَّةِ : مُكافأةُ المُحسِنِ بالإحسانِ لِيَزدادُوا رَغبَةً فيهِ ، و تَغَمُّدُ ذُنوبِ المُسيءِ لِيَتُوبَ و يَرجِعَ عَن غَيِّهِ (عَتبِهِ) ، و تَألُّفُهُم جَميعا بالإحسانِ و الإنصافِ .
امام صادق عليه السلام : سه چيز است كه بر زمامدار واجب است درباره خواص و عوام رعايت كند: پاداش نيكوكار را به نيكى دادن تا رغبت مردم به كارهاى نيك افزون شود، پوشاندن گناهان بدكار تا توبه كند و از گمراهى و انحراف خود برگردد و ايجاد الفت ميان همه آنان از طريق احسان و رعايت انصاف و داد.