الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : أربَعةٌ لا يَجُزنَ في أربَعٍ : الخِيانَةُ، و الغُلولُ، و السَّرِقَةُ ، و الرِّبا ، لا يَجُزنَ في حَجٍّ ، و لا عُمرَةٍ ، و لا جِهادٍ ، و لا صَدَقةٍ .[الكافي : ۵/۱۲۴/ ۲.]
امام صادق عليه السلام : [صرف كردن] چهار چيز در چهار امر روا نيست : خيانت [در امانت] و كِش رفتن از غنايم و دزدى و ربا. [اين اموال] قابل مصرف در حجّ و عمره و جهاد و صدقه (زكات) نيستند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَمَّن أخَذَ أرضا بِغَيرِ حَقِّها و بَنى فيها ـ : يُرفَعُ بِناؤهُ ، و تُسَلَّمُ التُّربَةُ إلى صاحِبِها ؛ ليسَ لِعِرقِ ظالِمٍ حَقٌّ .[وسائل الشيعة : ۱۷/۳۱۱/۱.]
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از حكم كسى كه زمينى را به ناحق گرفته و ساختمانى در آن ساخته است ـ فرمود : ساختمانش ويران مى گردد و زمين به صاحبش برگردانده مى شود. براى عِرق ظالم (غاصب) حقى وجود ندارد .[«عرق ظالم» اين است كه شخصى در زمينى كه قبلاً توسط كسى ديگر احيا شده، غاصبانه نهالى بكارد يا بذرى بيفشاند يا بنايى احداث كند تا از اين طريق مستوجب آن زمين شود. براى ديدن توضيحات بيشتر در اين باره و حديثى كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در همين خصوص نقل شده است مراجعه كنيد به لسان العرب، ماده «عرق» ـ م .]
امام صادق عليه السلام : خشم، كليد هر بدى است.
عنه عليه السلام ـ لَمّا سَألَهُ عبدُ الأعلى: عَلِّمْني عِظَةً أتَّعِظُ بِها ـ : إنَّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أتاهُ رجُلٌ فَقالَ لَهُ : يا رسولَ اللّه ِ ، عَلِّمْني عِظَةً أتَّعِظُ بِها ، فقالَ لَهُ : انطَلِقْ و لا تَغضَبْ ، ثُمّ أعادَ إلَيهِ فقالَ لَهُ : اِنطَلِقْ و لا تَغضَبْ ـ ثلاثَ مَرَّاتٍ ـ .[الكافي : ۲/۳۰۳/۵.]
امام صادق عليه السلام ـ به عبد الاعلى وقتى به ايشان عرض كرد : مرا اندرزى بياموزيد كه آن را به كار بندم ـ فرمود : مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : اى پيامبر خدا! مرا اندرزى بياموزيد كه آن را به كار بندم. حضرت به او فرمود : برو و خشمگين مشو. مرد سخن خود را تكرار كرد، پيامبر باز فرمود : برو و خشمگين مشو. اين پرسش و پاسخ سه بار تكرار شد.
امام صادق عليه السلام : خشم، نابود كننده دل شخص حكيم است.
امام صادق عليه السلام : هر كه مالك خشم خويش نباشد، مالك خِرد خويش نخواهد بود.
امام صادق عليه السلام : كسى كه اختياردار خشم خود نباشد، اختياردار خِرد خود نيست.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَرَّ رسولُ اللّه ِ بقومٍ يَرفَعُونَ حَجرا فقالَ : ما هذا ؟ فقالوا : نَعرِفُ بذلك أشَدَّنا و أقوانا ، فقالَ : أ لا اُخبِرُكُم بِأشَدِّكُم و أقواكُم ؟ قالوا : بَلى يا رسولَ اللّه ِ ، قالَ أشَدُّكُم و أقواكُمُ الذي إذا رَضِيَ لَم يُدخِلْهُ رِضاهُ في إثمٍ و لا باطِلٍ ، و إذا سَخِطَ لَم يُخرِجهُ سَخَطُهُ مِن قَولِ الحَقِّ ، و إذا قَدَرَ لَم يَتَعاطَ ما ليسَ بِحَقٍّ .[مشكاة الأنوار : ۳۸۲/۱۲۶۵.]
امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر عدّه اى گذشت كه مشغول بالا بردن سنگى بودند. پرسيد : چه مى كنيد؟ عرض كردند : زور آزمايى مى كنيم. حضرت فرمود : آيا مى خواهيد به شما بگويم كه قويترين و پهلوانترين شما كيست؟ عرض كردند : آرى، اى پيامبر خدا. حضرت فرمود : قويترين و پهلوانترين شما، كسى است كه هرگاه خوشحال باشد، دست به گناه و نادرستى نيالايد و هرگاه به خشم آيد، خشمش او را از گفتن حق دور نگرداند و هرگاه قدرت پيدا كند، چيزى را به ناحق نگيرد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن كَظَمَ غَيظا و لو شاءَ أن يُمضِيَهُ أمضاهُ ، مَلَأ اللّه ُ قلبَهُ يومَ القِيامَةِ رِضاهُ .[بحار الأنوار : ۷۱/۴۱۱/۲۵.]
امام صادق عليه السلام : هر كه خشمى را فرو خورد كه اگر بخواهد مى تواند آن را به كار بندد (از طرف خود انتقام بگيرد)، خداوند در روز قيامت دلش را از خشنودىِ خود پُر سازد.
امام صادق عليه السلام : هر كه خشم خود را نگه دارد، خداوند عيب او را بپوشاند.