احادیث امام صادق علیه السلام

قالَ الصّادِقُ عليه السلام: اِنَّ الْعَبْدَ اِذا صَلَّى الصَّلاةَ لِوَقْتِها، وَحافَظَ عَلَيْها اِرْتَفَعَتْ بَيْضاءَ نَقِيَّةً، تَقُولُ: حَفَظْتَنى حَفَظَكَ اللّهُ، وَاِذا لَمْ يُصَلِّها لِوَقْتِها، وَ لَمْ يُحافِظْ عَلَيْها رَجَعَتْ عَلَيْهِ سَوْداءَ مُظْلِمَةً، تَقُولُ: ضَيَّعْتَنى ضَيَّعَكَ اللّهُ.

امام صادق عليه السلام فرمود: هنـگامى كه بنده اى سر وقت به نماز بايستد و مراقب آن باشد بصـورت پـاره اى نـور سفيد بـالا مى رود و مى گـويد: تو مرا حفظ كردى خدا تو را حفظ كند، ولى وقتى نماز را در وقتش نخواند و مراقب آن نباشد آن نماز بصورت لكه سياه و تاريكى بر مى گردد و مى گويد: مرا ضايع كردى خدا تو را ضايع نمايد.

قالَ الصّادِقُ عليه السلام: شَفاعَتُنا لاتَنالُ مُسْتَخِّفا بِصَلاتِهِ.

امام صادق عليه السلام فرمود: شفاعت ما به كسى كه نمازش را سبك بشمارد نمى رسد.

قالَ الصّادِقُ عليه السلام: قالَ اللّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى: اِنَّما اَقْبَلُ الصَّلاةَ لِمَنْ تَواضَعَ لِعَظَمَتى، وَيَكُفُّ نَفْسَهُ عَنِ الشَّهَواتِ مِنْ اَجْلى، وَيَقْطَعُ نَهارَهُ بِذِكْرى، وَلايَتَعاظَمُ عَلى خَلْقى، وَيُطْعِمُ الْجايِعَ وَيَكْسُو الْعارى، وَيَرْحَمُ الْمُصابَ، وَيُؤْوِى الْغَريبَ.

امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند متعال فرمود: نماز كسى را مى پذيرم كه:
1 ـ در مقـابل عظمت من فروتنى كند.
2 ـ از خواسته هاى نفسانى بخـاطر من خود را دور كند.
3 ـ روزش را با ياد من بپايان برد.
4 ـ بربندگانم بزرگى نفروشد.
5 ـ به گرسنه غذا دهد.
6 ـ برهنه را بپوشاند.
7 ـ به مصيبت ديده مهربانى كند.
8 ـ غريب را پناه دهد.

عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَعْلَمَ اَقُبِلَتْ صَلاتُهُ اَمْ لَمْ تُقْبَلْ، فَلْيَنْظُرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلاتُهُ عَنِ الْفَحْشاءِ وَالْمُنْكَرِ؟ فَبِقَدْرِ ما مَنَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنْهُ.

امام صادق عليه السلام فرمود: كسـى كه دوست دارد بداند نمازش پذيرفته شده است يا نه؟ بايد ببيند آيا نمازش او را از زشتيها و ناپاكى ها دور كرده است؟ پس به اندازه اى كه دور كرده باشد همانقدر از نمازش پذيرفته شده است.

قالَ اَبُوعَبْدِاللّهِ عليه السلام: مَنْ صَلّى بِاَذانٍ وَاِقامَةٍ صَلّى خَلْفَهُ صَفّانِ مِنَ الْمَلائِكَةِ، وَمَنْ صَلّى بِاِقامَةٍ بِغَيْرِ اَذانٍ صَلّى خَلْفَهُ صَفٌّ واحِدٌ مِنَ الْمَلائِكَةِ. قُلْتُ لَهُ: وَكَمْ مِقْدارُ كُلِ صَفٍّ؟ فَقالَ: اَقَلُّهُ مابَـيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، وَاَكْثَرُهُ مابَـيْنَ السَّماءِ وَاْلاَرْضِ.

امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه با اذان و اقامه نماز بخواند دو صف از فرشتگان پشت سر او به نماز مى ايستند، و كسى كه با اقامه و بى اذان نماز بخواند بك صف پشت سرش نماز مى گزارند. راوى سئوال كرد: مقدار هر صف چقدر است؟ امام فرمود: حداقلّ آن از مشرق تا مغرب و حداكثر آن بين زمين و آسمان است.

قالَ اَبوعَبْدِاللّهِ عليه السلام: اِنَّ اللّهَ فَرَضَ عَلَيْكُمُ الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فِى اَفْضَلِ السّاعاتِ، فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعاءِ فى اَدْبارِ الصَّلَواتِ.

امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند نمازهاى پنجگانه را در بهترين ساعتها بر شما واجب كرد. بنابراين پس از نمازها (كه در بهترين وقتها انجام مى گيرد) دعا كنيد.

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عليه السلام قالَ: اَلمالُ وَآلْبَنُونُ زينَةُ الْحَيوةِ الدُّنْيا وَثَمانُ رَكَعاتٍ مِنْ آخِرِ اللَّيْلِ وَالْوَتْرُ زينَةُ الآخِرَةِ، وَقَدْ يَجْمَعُهَا اللّهُ لاَِقْوامٍ.

امام صادق عليه السلام فرمود: ثروت و فرزندان، زيور زندگى دنيايند، و هشت ركعت نماز در آخر شب و يك ركعت نماز «وتـر» زيور آخرتند، كه گاهى خدا همه آن زيورها را براى عدّه اى جمع مى كند.

يَقُولُ الصّادِقُ عليه السلام: ثَلاثَةٌ هُنَّ فَخْرُ المُؤْمِنِ وَزينَةٌ فِى الدُّنْيا وَاْلآخِرَةَ: الَصَّلاةُ فِى آخِرِ اللَّيْلِ، وَ يَأْسُهُ مِمّا فِى اَيْدىِ النّاسِ، وَوِلايَةُ اْلاِمامِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ.

امام صادق عليه السلام فرمود: سه چيز مايه افتخار مؤمن و زينت و آرايش انسان در دنيا و آخرت است:
1 ـ نماز در آخر شب
2 ـ قطع اميد از آنچه در دست مردم است
3 ـ پذيريش ولايت امام معصومى از خاندان محمد صلي الله عليه و آله .

قالَ اَبُو عَبْدِاللّهِ عليه السلام: شَرَفُ الْمُؤْمِنِ صَلاتُهُ بِاللَّيْلِ، وَعِزُّهُ كَفُّ الاَذى عَنِ النّاسِ.

امام صادق عليه السلام فرمود: شرافت انسان با ايمان به نماز شب اوست و عزّت و بزرگوارى او خوددارى از اذيت مردم است.

عَنْ اَبِى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: ما مِنْ عَمَلٍ حَسَنٍ يَعْمَلُهُ الْعَبْدُ اِلاّوَلَهُ ثَوابٌ فِى الْقُرْآنِ اِلاّ صَلاةُ اللَّيْلِ فَاِنَّ اللّهَ لَمْ يُبَيِّنْ ثَوابَها لِعَظيمِ خَطَرِهِ عِنْدَهُ فَقالَ: «تَتَجا فى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفا وَطَمَعَا وَمِمّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اُخْفِىَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِّ اَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْملُونَ».

امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ كار خوبى نيست كه انسان انجام دهد جز اينكه براى آن در قرآن پاداشى بيان شده است مگر نماز شب، كه خداوند پاداش آنرا مشخص نكرده بخاطر بزرگى و عظمت آن پيش خودش بلكه فرموده است: پهلو از بستر از خواب حركت مى دهند (در دل شب) با بيم و اميد خداى خود را مى خوانند و از آنچه روزى آنها كرديم انفاق مى كنند، هيچ كس نمى داند كه پاداش نيكوكاريش چه نعمت و لذتهاى بى نهايت كه روشنى بخش ديده است در عالم غيب براى او ذخيره شده است.