امام باقر عليه السلام : او يكصد خانوار از فقراى مدينه را سرپرستى مى كرد ، و دوست داشت كه يتيمان و تنگدستان و افراد عاجز و مستمندان بيچاره بر سر سفره او حاضر شوند . او با دست خود براى آنها غذا مى آورد ، و اگر كسى از آنها عائله اى
داشت ، حضرت از غذاى خود براى خانواده او مى برد . هيچ غذايى نمى خورد مگر اين كه ابتدا از آن صدقه مى داد .
امام باقر عليه السلام : حق ، كه باطل ، آن را در شكم خود گرفته بود ، از من فرياد طلبيد ، و من پهلوى باطل را شكافتم و حق را از ميان پرده هاى شكم آن درآوردم و پس از آن حق كه پوشيده و پنهان بود ، آشكار و منتشر شد.
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «هر كه به ستم كشته شود به ولىّ او قدرتى داده ايم ... همانا او پيروزمند است» ـ فرمود : خداوند مهدى را «منصور (پيروزمند)» ناميد، همچنان كه [پيامبر را] احمد و محمّد و محمود ناميد و همچنان كه عيسى را مسيح نامگذارى كرد.
امام باقر عليه السلام : هرگاه قيام كند به كعبه تكيه مى دهد و سيصد و سيزده مرد بر گردش حلقه مى زنند . نخستين سخنى كه مى گويد اين آيه است : «بقيّة اللّه براى شما بهتر است اگر ايمان داشته باشيد» . آن گاه مى فرمايد : من بقيّة اللّه هستم و حجّت و جانشين خدا بر شما . هيچ درود فرستنده اى به او درود نمى فرستد مگر چنين : درود بر تو اى باقيمانده خدا در زمين او .
امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش فضيل كه آيا زمان ظهور تعيين شده است؟ ـ فرمود : وقت گذاران دروغ مى گويند، وقت گذاران
دروغ مى گويند، وقت گذاران دروغ مى گويند.
امام باقر عليه السلام : هر گاه زمام امور به دست ما بيفتد و مهدى ما بيايد ، هر يك از شيعيان ما ، كارى تر از شير و برنده تر از شمشير خواهند شد . دشمنان ما را به زير پا مى گذارند و با دست آنان را مى كوبند . و اين ، هنگامى است رحمت خداوند فرود آيد و بر بندگانش گشايش خدا نازل شود .
امام باقر عليه السلام : زمانى كه قائم قيام كند ايمان را بر هر دشمن كينه توزى عرضه مى كند، اگر از جان و دل ايمان نياورد گردنش زده مى شود يا همچون ذمّيان امروز جزيه مى پردازد و به كمر او زنّار مى بندد و آنان را از شهرها به دشت ها مى فرستد.
عنه عليه السلام : إنَّ عَليَّ بنَ الحُسَينِ عليهماالسلام قاسَمَ اللّه َ عزّ وجلّ مالَهُ مَرَّتَينِ . 