ابي عبدالله عليه السلام:
اِفْعَلْ خَمْسَةَ اَشْياءَ وَ اذْنِبْ ماشِئْتَ:
فَاَوَّلُ ذلِكَ: لا تَأكُلْ رِزْقَ اللّه ِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ.
وَالثّانى: اُخْرُجْ مِنْ وِلايَةِ اللّه ِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ.
والثّالِثُ: اُطْلُبْ مَوْضِعاً لايَرَاكَ اللّه ُ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ.
وَالرّابِعُ: اِذا جاءَ مَلَكُ الْمَوْتِ لِيَقْبِضَ رُوحَكَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِكَ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ.
وَالخامِسُ: اِذا اَدْخَلَكَ مالِكٌ فى النّارِ فَلا تَدْخُلْ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ.
مردى خدمت امام حسين عليه السلام آمد وعرض كرد:
اوّل: رزق و روزى خدا را نخور، هر چه مى خواهى گناه كن.
دوم: از ولايت و قلمرو حكومت خدا بيرون برو، هر چه مى خواهى گناه كن.
سوم: جايى را پيدا كن كه خدا تو را نبيند، هر چه مى خواهى گناه كن.
چهارم: وقتى فرشته مرگ (عزرائيل) براى قبض روح تو مى آيد، او را از خودت دور ساز، هر چه مى خواهى گناه كن.
پنجم: وقتى مالك دوزخ تو را وارد جهنّم مى كند، اگر مى توانى وارد نشو، و هر چه مى خواهى گناه كن.
قالَ عَلىٌّ عليه السلام: مَنْ اَبْصَرَ عَيْبَ نَفْسِهِ شَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ وَمَنْ تَعَرّى عَنْ لِباسِ التَّقْوى لَمْ يَسْتَتِرْ بِشَىْ ءٍ مِنَ الِلّباسِ وَمَنْ رَضِىَ بِقِسْمِ اللّه ِ لَمْ يَحْزَنْ عَلى مافاتَهُ.
امام على عليه السلام در وصيتى به فرزندش امام حسين عليه السلامفرمود:
هر كس از جامه تقوا عريان باشد، هيچ لباسى او را نخواهد پوشاند.
و هر كس به تقسيم الهى راضى باشد، اندوهِ آنچه را از دست مى دهد نخواهد خورد.
قالَ الصّـادقُ عليه السلام: ... ما كانَ مِنْ هذا اَشَدَّ فَالثَّوابُ فيهِ عَلى قَدْرِ الْخَوْفِ، وَ مَنْ خافَ فى اِتْيانِهِ آمَنَ اللّهُ رَوْعَتَهُ يَوْمَ يَقُومُ النّاسُ لِرَبِّ الْعالَمينَ.
امـام صـادق عليه السلام به يكى از اصـحابش به نام «محـمد بن مسـلم» كه با تـرس و دلـهره به زيـارت قـبر اباعبداللّه الحسين عليه السلام مى رفت، فرمود:
قالَ رَسُـولُ اللّه صلي الله عليه و آله: مَنْ زارَهُ فَقَدْ زارَنى وَ مَنْ زارَنى فَكَأَنَّما زارَاللّهَ وَ حَقٌّ عَلَى اللّهِ اَنْ لا يُعَذِّبَهُ بِالنّارِ.
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله درباره شهادت حسين عليه السلام و زيارت قبر آن حضرت به ابن عبّاس فرمود:
در خصوص كربلا و حماسه هميشه جاويد عاشورا، در كتابى با نام«سيماى كربلا، حريم حرّيّت» سخن گفته ايم و چندين حديث از احاديث اين دفتر را نيز در آنجا ـ البته با شرح و بسطى بيشتر آمده ايم.
ديگر لازم نيست در اين مقدمه حرف به درازا كشد، تنها به تذكرّ چند نكته كه در فهم بهتر اين مجموعه مى تواند مفيد باشد بسنده مى شود:
1 ـ روايتهايى كه درباره كربلا، بويژه زيارت آستان قدس حسينى عليه السلام، در منابع روايى آمده است.بيشتر از اينها است كه در يك مجموعه چهل حديثى بگنجد، ما از صدها حديث، اين چهل نمونه را، از سخنان برگزيدگان خدا برگزيده ايم.
2 ـ احاديث از كتابهاى معتبر نقل شده و بيشتر آنها را در كتاب وزين كامل الزيارات مى توان ديد، كتابى كه در نظر دانشوران شيعى معتبر است و محكم.
3 ـ در انتخاب حديثها، علاوه بر نكات چندى كه در نظر بوده اين نكته نيزدر نظر گرفته شده است كه تا حد امكان حديثى نقل شود كه كم لفظ و معتبر، امّاپر معنى باشد تا حفظ آن براى همه سهل و ممكن باشد.
4 ـ پيشاپيش اقرار مى شود كه ترجمه ها نارسابوده و آن لطف بى نظيرى كه در سخن معصوم عليه السلام است در ترجمه ها ديده نمى شود ما تلاش خويش را كرده ايم، اميد كه مقبول درگاه حضرت حق واقع گردد.
محمد صحتى سردرودى
قـم ـ 10/8/73
امام حسين عليه السلام :در مدّت عمر ، در حفظ سلامت تن بكوشيد .
امام حسين عليه السلام : لايَحِلُّ لِعَينٍ مُؤمِنَةٍ تَرَى اللّه َ يُعصى فَتَطرِفَ حَتّى تَغَيِّرَهُ ؛
امام حسين عليه السلام :بر هيچ چشم مؤمنى روا نيست كه ببيند خدا نافرمانى مى شود و چشم خود را فرو بندد ، مگر آن كه آن وضع را تغيير دهد .
امام حسين عليه السلام :من كشته اشكم ؛ هر مؤمنى مرا ياد كند ، اشكش روان شود .
امام حسين عليه السلام :اى خواهرم ! مرا در نماز شب فراموش نكن .
امام حسين عليه السلام : مَن عَبَدَ اللّه َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه ُ فَوقَ أمانِيِّهِ و كِفايَتِهِ ؛
امام حسين عليه السلام : هر كه خدا را ، آن گونه كه سزاوار او است ، بندگى كند ، خداوند بيش از آرزوها و كفايتش به او عطا كند .