هرگاه گناهان آشكار شوند، بركت ها از ميان مى رود. [غررالحكم، ح ۴۰۳۰]
۳۶
امام على عليه السلام:
ايّاكُمْ وَ الْحَلْفَ فَاِنَّهُ يُنْفِقُ السِّلْعَةَ وَ يَمْحَقُ الْبَرَكَةَ؛
از قسم خوردن بپرهيزيد، چرا كه كالا را تلف مى كند و بركت را از بين مى برد. [كافى، ج ۵، ص ۱۶۲، ح ۴]
كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحا؛
[سوره مؤمنون، آيه ۵۱]
سيب بخوريد، چرا كه معده را پاك مى كند. [كافى، ج ۶، ص ۳۵۷، ح ۱۱]
۵
امام على عليه السلام:
أَكْلُ السَّفَرْجَلِ قُوَّةٌ لِلْقَلْبِ الضَّعيفِ وَهُوَ يُطَيِّبُ الْمِعْدَةَ وَ يُذَكِّى الْفُؤادَوَ يُشَجِّعُ الْجَبانَ وَ يُحَسِّنُ الْوَلَدَ؛
خوردن بِه، قلب ضعيف را قوى، معده را پاك، دل را نشاط، ترسو را شجاع و فرزند را زيبا مى كند. [تحف العقول، ص ۱۰۱]
۶
امام على عليه السلام:
اَلْعَسَلُ شِفاءٌ مِنْ كُلِّ داءٍ وَلا داءَ فيهِ يُقِلُّ الْبَلْغَمَ وَيَجْلُو الْقَلْبَ؛
عسل شفاى هر دردى است و هيچ دردى در آن نيست، بلغم را كم مى كند وقلب را جلا مى دهد. [مكارم الاخلاق، ص ۱۶۶]
۱۲
امام على عليه السلام:
نِعْمَ الاِْدامُ اَلْخَلُّ يَكْسِرُ الْمِرَّةَ وَ يَطْفِئُ الصَّفْراءَ وَ يُحْيِى الْقَلْبَ؛
سركه، خوب خورشتى است، زرداب را مى شكند، صفرا را فرو مى نشاند و قلب رازنده مى كند. [كافى، ج ۶، ص ۳۲۹، ح ۷]
۱۵
امام على عليه السلام:
اَكْلُ الْجَوزِ فى شِدَّةِ الحَرِّ يُهَيِّجُ الحَرَّ فِى الْجَوفِ وَ يُهَيِّجُ القُروحَ عَلَىالْجَسَدِ وَ اَكْلُهُ فِى الشِّتاءِ يُسَخِّنُ الكُلْيَتَيْنِ وَ يَدْفَعُ الْبَرْدَ ؛
خوردن گردو در گرماى شديد، حرارت بدن و زخم هاى تن را تحريك مى كند، امّاخوردن آن در زمستان، كليه ها را گرم مى كند و سرما را دفع مى كند. [كافى، ج ۶، ص ۳۴۰، ح ۱]
خرما بخوريد، چراكه شفاى دردهاست. [مكارم الاخلاق، ص ۱۶۸]
۱۸
امام على عليه السلام:
اِدَّهِنوا بِالزَّيْتِ وَ ائتَدِموا بِهِ، فَاِنَّهُ دُهْنَةُ الاَْخْيارِ و اِدامُ الْمُصْطَـفَينَ،مُسِحَتْ بِالْقُدْسِ مَرَّتَينِ، بورِكَتْ مُقْبِلَةً وَ بورِكَتْ مُدْبِرَةً، لا يَضُرُّ مَعَها داءٌ؛
با روغن زيتون، بدن را چرب كنيد و با آن خورش درست كنيد، چرا كه روغن زيتون،روغن نيكان و خورشِ برگزيدگان است، دوبار به آن تقدس داده شده و در آن، چه در آغازفصلش و چه در پايان آن، بركت نهاده شده است و با وجود آن، هيچ بيمارى اى زياننمى رساند. [كافى، ج ۶، ص ۳۳۱، ح ۴]
قولوا لِلنّاسِ حُسْنا؛
[سوره بقره، آيه ۸۳]
اى مردم! انسان ده خصلت دارد كه زبان او آنها را آشكار مى سازد: زبان، گواهى استكه از درون خبر مى دهد. داورى است، كه به دعواها خاتمه مى دهد. گويايى است كهبه وسيله آن به پرسش ها پاسخ داده مى شود. واسطه اى است كه با آن حاجت برآوردهمى شود. وصف كننده اى است كه با آن اشياء شناخته مى شود. فرماندهى است كه بهنيكى فرمان مى دهد.پند دهنده اى است كه از زشتى باز مى دارد. تسليت دهنده اى است كه غم ها با آنآرامش مى يابد. حاضرى است كه با آن كينه ها برطرف مى شود و دلربايى است كهگوش ها با آن از لذّت برخوردار مى شوند. [كافى، ج ۸ ، ص ۲۰، ح ۴]