عنه صلى الله عليه و آله : حَمَلةُ القرآنِ هُمُ المُعلِّمونَ كلامَ اللّه ِ ، و المُتَلَبِّسونَ بنورِ اللّه ِ ، مَن والاهُم فقد والَى اللّه َ ، و مَن عاداهُم فَقد عادَى اللّه َ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قرآن دانان، آموزگاران كلام خدا و پوشيده در نور خدا هستند. هر كه با آنان دوستى كند، بي گمان با خدا دوستى كرده است و هر كه با آنان دشمنى ورزد، هر آينه با خدا دشمنى ورزيده است.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ أحَقَّ الناسِ بالتَّخَشُّعِ في السِّرِّ و العَلانيَةِ لَحامِلُ القرآنِ ، و إنَّ أحَقَّ الناسِ في السِّرِّ و العَلانيَةِ بالصلاةِ و الصومِ لَحامِلُ القرآنِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سزاوارترين مردم به خشوع داشتن نهانى و آشكار در برابر خدا، قرآن دان است. سزاوارترين مردم به نماز خواندن و روزه گرفتن در آشكار و نهان، قرآن دان است.
عنه صلى الله عليه و آله ـ إذ خَرَجَ ذاتَ يَومٍ و هو يُنادي بأعلى صَوتِهِ ـ : يا حاملَ القرآنِ ، اُكحُلْ عَينَيكَ بالبُكاءِ إذا ضَحِكَ البَطّالونَ ، و قُمْ بالليلِ إذا نامَ النائمونَ ، و صُم إذا أكَلَ الآكِلُونَ ، و اعفُ عَمَّن ظَلَمَكَ ، و لا تَحقِدْ فيمَن يَحقِدُ ، و لا تَجهَلْ فيمَن يَجهَلُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در آن روزى به ميان مردم آمد و با صداى بلند فرياد زد ـ فرمود : اى قرآن دان! آن گاه كه هرزگان مى خندند، تو با گريهْ ديدگان خويش را سرمه كن و شبها كه خفتگان در خوابند، تو [براى عبادت ]برخيز و آن گاه كه خورندگان مى خورند، تو روزه بدار و از كسى كه به تو ستم كرده است، در گذر و با كسى كه به تو دشمنى و كينه مى ورزد، كينه مَورز و با كسى كه نسبت به تو جاهلانه رفتار مى كند، جاهلانه رفتار مكن.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لا يَنبغي لِصاحِبِ القرآنِ أن يَحِدَّ مَع مَن حَدَّ ، و لا يَجهَلَ مَع مَن يَجهَلُ و في جَوفِهِ كلامُ اللّه ِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى ملازم قرآن شايسته نيست با كسى كه نسبت به او تندى كرده است، تندى كند و كسى كه در اندرونش كلام خداست، با كسى كه [نسبت به وى ]رفتار جهالت آميز مى كند، جاهلانه رفتار نمى كند.
عنه صلى الله عليه و آله : ليسَ يَنبغي لِحامِلِ القرآنِ أن يَسفَهَ فِيمَن يَسفَهُ أو يَغضَبَ فيمَن يَغضَبُ ، أو يَحتَدَّ فيمن يَحتَدُّ و لكنْ يَعفُو و يَصفَحُ لِفَضلِ القرآنِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى قرآن دان شايسته نيست كه در مقابل رفتار سفاهت آميز ديگران با خود، سفيهانه رفتار كند، يا بر كسى كه بر او خشم مى گيرد، خشم گيرد، يا بر كسى كه به او پرخاش مى كند، پرخاش نمايد. بلكه از بركت [وجود ]قرآن [در خود ]گذشت مى كند و مى بخشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه فردى از شما دوست داشته كه با پروردگارش سخن بگويد، قرآن بخواند.
عنه صلى الله عليه و آله : علَيكَ بقِراءةِ القرآنِ ؛ فإنّ قِراءتَهُ كَفّارةٌ للذُّنوبِ ، و سَترٌ في النارِ ، و أمانٌ مِن العذابِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر تو باد خواندن قرآن؛ زيرا خواندن آن كفّاره گناهان است و پرده اى در برابر آتش و موجب ايمنى از عذاب.
عنه صلى الله عليه و آله : إذا قَرَأ القارئُ القرآنَ فَأخطَأَ أو لَحَنَ أو كانَ أعجَميّا كَتَبَهُ المَلَكُ كما اُنزِلَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه قارى، قرآن بخواند و دچار خطا يا لحن [اشتباه اِعرابى ]شود و يا قارى غير عرب باشد، فرشته ، براى او به همان صورتى كه نازل شده است بنويسد.
عنه صلى الله عليه و آله : يا بُنَيَّ ، لا تَغفُلْ عَن قِراءةِ القرآنِ ؛ فإنَّ القرآنَ يُحيِي القَلبَ ، و يَنهى عنِ الفحشاءِ و المُنكَرِ و البَغيِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فرزندم! از خواندن قرآن غافل مباش؛ زيرا كه قرآن دل را زنده مى كند و از فحشا و زشت كارى و ستم و گناه باز مى دارد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن قَرَأَ القرآنَ فَقدِ استُدرِجَ النُّبوَّةُ مِن جَنبَيهِ ، غيرَ أنّهُ لا يُوحى إلَيهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه قرآن بخواند، نبوت از دو پهلويش بالا رود، منتها به او وحى نمى شود.