رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ من دُعاءٍ عَلَّمَهُ عَلِيّا عليه السلام ـ : لا إلهَ إلاّ أنتَ ، كُنتَ إذ لَم تَكُنْ سَماءٌ مَبنِيَّةٌ ، و لا أرضٌ مَدحِيَّةٌ ، و لا شَمسٌ مُضيئَةٌ ، و لا لَيلٌ مُظلِمٌ ، و لا نَهارٌ مُضيءٌ ، و لا بَحرٌ لُجِّيٌّ ، و لا جَبَلٌ راسٍ ، و لا نَجمٌ سارٍ ··· كُنتَ قَبلَ كُلِّ شَيءٍ ، و كوَّنتَ كُلَّ شَيءٍ ، و قَدَرتَ عَلى كُلِّ شَيءٍ ، و ابتَدَعتَ كُلَّ شَيءٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعايى كه به على عليه السلام آموخت ـ گفت : خدايى جز تو نيست. تو بودى آن گاه كه نه آسمانِ برافراشته اى بود و نه زمينِ گسترده اى و نه خورشيدِ تابنده اى و نه شبِ تارى و نه روزِ روشنى و نه درياىِ ژرفى و نه كوهِ سر به فلك كشيده اى و نه اختر سيّارى··· پيش از هر چيز تو بوده اى و همه چيز را تو هستى بخشيده اى و بر هر چيز توانايى و هر چيزى را تو پديد آورده اى.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما عَرَفَ اللّه َ مَن شَبَّهَهُ بِخَلقِهِ ، و لا وَصَفَهُ بِالعَدلِ مَن نَسَبَ إلَيهِ ذُنوبَ عِبادِهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداى را نشناخت آن كه او را به آفريدگانش مانند كرد و او را به عدالت وصف نكرد آن كه گناهان بندگانش را به وى نسبت داد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يُوشِكُ النّاسُ يَتَساءَلونَ حتّى يَقولَ قائلُهُم : هذا اللّه ُ خَلَقَ الخَلقَ ، فمَن خَلَقَ اللّه َ ؟ فإذا قالوا ذلكَ فقولوا : اللّه ُ أحَدٌ اللّه ُ الصَّمَدُ لَم يَلِدْ و لَم يُولَدْ و لَم يَكُن لَهُ كُفُوا أحَدٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زود باشد كه مردم سؤالاتى مطرح كنند، تا جايى كه بپرسند: همه چيز را خدا آفريده است، خدا را چه كسى آفريده است؟ هر گاه چنين پرسشى كردند، شما بگوييد: خدا يكتاست، خدا بى نياز است. نه زاييده و نه زاده شده است و هيچ كس همتاى او نيست.
عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ أحَدَكُم يأتيهِ الشَّيطانُ فيَقولُ : مَن خَلَقَكَ ؟ فيَقولُ : اللّه ُ ، فيَقولُ : مَن خَلَقَ اللّه َ ؟ فإذا وَجَدَ أحَدُكُم ذلكَ فلْيَقُلْ : آمَنتُ بِاللّه ِ و رَسولِهِ ، فإنَّ ذلكَ يَذهَبُ عَنهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : شيطان نزد يكى از شما مى آيد و مى پرسد: چه كسى تو را آفريده است؟ او مى گويد: خدا. مى پرسد: چه كسى خدا را آفريده است؟ هرگاه فردى از شما با چنين سؤالى رو به رو شد، بگويد: به خدا و رسول او ايمان دارم. اين سؤال (وسوسه شيطانى) از [ذهن] او دور مى شود.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يَقولُ اللّه ُ: ابْنَ آدَمَ مُلكي مُلكي ، و مالي مالي ، يا مِسكينُ ! أين كُنتَ حَيثُ كان المُلكُ و لم تكن ؟ ! و هَل لَكَ إلاّ ما أكَلتَ فأفنَيتَ و لَبِستَ فأبلَيتَ أو تَصَدَّقتَ فأبقَيتَ ؟ إمّا مَرحومٌ بِهِ و إمّا مُعاقَبٌ عَلَيهِ ؟ .
رسول اللّه صلى الله عليه و آله : خداوند مى فرمايد: اى پسر آدم! مُلك من از آنِ من است و مالِ من تعلق به من دارد. اى بينوا! كجا بودى تو، آن گاه كه مُلك و پادشاهى بود و تو نبودى؟ آيا جز همان مقدار كه مى خورى و از بين مى برى و مى پوشى و كهنه مى كنى، يا صدقه مى دهى و [براى بعد از مرگت ]باقى مى گذارى و به سبب همين مقدار يا مشمول رحمت و آمرزش مى شوى يا مؤاخذه و كيفر مى بينى، بيشتر از آنِ توست؟
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : المَعـروفُ و المُنكَـرُ خَليفَتانِ يُنصَبانِ لِلنّاسِ ، فيَقولُ المُنكَرُ لأِهلِهِ : إلَيكُم إلَيكُم ! و يَقولُ المَعروفُ لأِهلِه : عَلَيكُم عَلَيكمُ ! و ما يَستَطيعونَ لَهُ إلاّ لزوما .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوبى و بدى [به سان] دو خليفه اند كه براى مردم منصوب مى شوند؛ بدى به مردم خود مى گويد: [مرا ]بگيريد ، [مرا ]بگيريد ؛ و خوبى به مردمش مى گويد: به من روى آوريد، به من روى آوريد. هر گروه ناچار از خليفه خود پيروى مى كنند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : رَأسُ العَقلِ بَعدَ الدِّينِ التَّوَدُّدُ إلَى النّاسِ ، و اصطِناعُ الخَيرِ إلى كُلِّ بَرٍّ و فاجِرٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سَر لوحه خِرَد، بعد از ديندارى، دوستى با مردم و خوبى كردن به هر آدمى، از نيك و بد، است.
عنه صلى الله عليه و آله : اصطَنِعِ الخَيرَ إلى مَن هُوَ أهلُهُ ، و إلى مَن هُوَ غَيرُ أهلِهِ ، فإن لَم تُصِبْ مَن هُوَ أهلُهُ فأنتَ أهلُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوبى كن چه به كسى كه شايسته آن است و چه به كسى كه شايستگى آن را ندارد؛ زيرا اگر كسى كه به او احسان كرده اى شايستگى احسان را نداشته باشد، تو به فضيلت احسان دست يافته اى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بهترين مردم، كسى است كه مردم از او بهره مند شوند.
عنه صلى الله عليه و آله : الخَلقُ عِيالُ اللّه ِ ، فأحَبُّ الخَلقِ إلَى اللّه ِ مَن نَفَعَ عِيالَ اللّه ُ و أدخَلَ عَلى أهلِ بَيتٍ سُرورا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردم نانخورهاى خدايند و محبوبترين خلايق نزد خدا، كسى است كه به نانخورهاى خدا سود رساند و خانواده اى را شاد كند.