عنه صلى الله عليه و آله : رَحِمَ اللّه ُ رَجلاً قامَ مِنَ الليلِ فَصلّى و أيقَظَ امرَأتَهُ فَصَلَّت، فإن أبَت نَضَحَ في وَجهِها الماءَ . رَحِمَ اللّه ُ امرأةً قامَت مِنَ اللَّيلِ فَصَلَّت و أيقَظَت زَوجَها، فإن أبى نَضَحَت في وَجهِهِ الماءَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : رحمت خدا بر آن مردى باد كه نيمه هاى شب برخيزد و نماز بخواند و همسرش را براى نماز خواندن بيدار كند و اگر بيدار نشد آب به صورتش بپاشد . رحمت خدا بر آن زنى باد كه نيمه هاى شب از خواب برخيزد و نماز بخواند و شوهرش را براى نماز بيدار كند و اگر امتناع كرد به صورتش آب پاشد .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ العَبدَ إذا تَخَلّى بِسَيِّدِهِ في جَوفِ اللَّيلِ المُظلِمِ و ناجاهُ، أثبَتَ اللّه ُ النورَ في قَلبِهِ ··· ثُمّ يقولُ جَلَّ جلالُهُ لِملائكَتِهِ : يا ملائكَتي ، اُنظُرُوا إلى عَبدِي ، فقد تَخَلّى بي في جَوفِ اللَّيلِ المُظلِمِ و البطّالونَ لاهُونَ، و الغافِلونَ نِيامٌ ، اشهَدُوا أنّي قد غَفَرتُ لَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه بنده در دل شب تار با سروَر خود خلوت كند و با او به راز و نياز پردازد ، خداوند دلش را نورانى گرداند ··· سپس به فرشتگانش گويد : «اى فرشتگان من! به بنده ام بنگريد كه در دل شب تار كه هرزه درايان به لهو سرگرمند و غافلان خفته اند ، با من خلوت كرده است . گواه باشيد كه من او را آمرزيدم» .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ رَبَّكَ يُباهِي الملائكةَ بثلاثةِ نَفَرٍ : ··· و رجُلٌ قامَ مِنَ اللَّيلِ يُصَلِّي وَحدَهُ فَسَجَدَ و نامَ و هُو ساجِدٌ ، فيقولُ : انظُرُوا إلى عَبدِي رُوحُهُ عندِي و جَسَدُهُ ساجِدٌ لي .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : پروردگارت به وجود سه نفر بر فرشتگان مى بالد : ··· و مردى كه شب هنگام برخيزد و در تنهايى نماز خواند و سجده كند و در حال سجده خوابش برد ؛ پس خداوند فرمايد : به بنده ام بنگريد كه روحش
نزد من است و پيكرش در حال سجده براى
من .
عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثةٌ يُحِبُّهُم اللّه ُ و يَضحَكُ إلَيهِم و يَستَبشِرُ بهِم : الذي إذا انكَشَفَ فئةٌ قاتَلَ وَراءَها بنَفسِهِ للّه ِِ عَزَّ و جلَّ فإمّا أن يُقتَلَ و إمّا أن يَنصُرَهُ اللّه ُ تعالى و يَكفِيَهُ، فيقولُ : انظُرُوا إلى عبدِي كيفَ صَبَرَ لي نفسَهُ، و الذي له امرَأةٌ حَسناءُ و فِراشٌ لَيِّنٌ حَسنٌ فَيَقُومُ مِن اللَّيلِ فَيَذَرُ شَهوَتَهُ فَيَذكُرُني و يُناجِينِي و لَو شاءَ رَقَدَ، و الذي إذا كانَ في سَفَرٍ و كانَ مَعهُ رَكبٌ فَسَهِرُوا و نَصِبُوا ثُمّ هَجَعُوا فقامَ مِن السَّحَرِ في سَرّاءَ أو ضَرّاءَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه خداوند آنها را دوست دارد و به رويشان مى خندد و از وجودشان شادى مى كند : [اوّل:] كسى كه هرگاه با گروهى [از دشمنان خدا ]رو برو شود ، در راه خداوند عزّ و جلّ جانبازى مى كند تا آن كه يا كشته شود يا خداوند متعال او را پيروز گرداند و از شرّشان نگه دارد . پس ، خداوند فرمايد : بنگريد به بنده ام كه چگونه براى من جانبازى كرد و [دوم:] كسى كه زنى زيبا دارد و بسترى نرم و گرم ، اما نيمه شب از خواب برمى خيزد و شهوتش را وا مى گذارد و مرا ياد مى كند و با من به راز و نياز مى پردازد ، در صورتى كه مى توانست در بستر بيارمد و [سوم: ]كسى كه در سفر است و همسفرانش شب تا دير هنگام از هر در سخنى مى گويند [و يا راه مى سپارند ]و چون خسته شدند ، مى خوابند، اما او در خوشى يا ناخوشى سحر را به عبادت برمى خيزد .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : علَيكُم بقيامِ اللَّيلِ ؛ فإنّهُ دَأْبُ الصالِحِينَ قَبلَكُم، و إنَّ قيامَ اللَّيلِ قُربَةٌ إلى اللّه ِ، و مَنهاةٌ عنِ الإثمِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر شما باد شب زنده دارى كه آن شيوه صالحانِ پيش از شماست . شب زنده دارى مايه تقرّب به خدا و باز داشتن از گناه است .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه نماز شب زياد بخواند ، روز هنگام، خوش سيما باشد .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : إنّ مِن عِبادِيَ المؤمنينَ لَمَن يَجتَهِدُ في عِبادَتِي فَيَقُومُ مِن رُقادِهِ و لَذيذِ وِسادِهِ فَيَتَهَجَّدُ لي اللَّياليَ، فَيُتعِبُ نفسَهُ في عبادَتِي فَأضرِبُهُ بالنُّعاسِ اللَّيلةَ و اللَّيلَتَينِ نَظَرا مِنّي له و إبقاءً علَيهِ، فَيَنامُ حتّى يُصبِحَ فَيَقومُ و هُو ماقِتٌ لنفسِهِ، زارٍ علَيها، و لو اُخَلِّي بينَهُ و بينَ ما يُرِيدُ مِن عِبادَتِي لَدَخَلَهُ العُجبُ مِن ذلكَ فَيُصَيِّرُهُ العُجبُ إلى الفِتنَةِ بأعمالِهِ، فَيَأتِيهِ مِن ذلكَ ما فيهِ هَلاكُهُ لِعُجبِهِ بِأعمالِهِ و رِضاهُ عن نفسِهِ حتّى يَظُنَّ أنّهُ قد فاقَ العابِدينَ و جازَ في عِبادَتِهِ حَدَّ التَّقصيرِ، فَيَتَباعَدُ مِنّي عندَ ذلكَ، و هو يَظُنُّ أنّهُ يَتَقَرَّبُ إلَيَّ ! .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ فرمود : گاه باشد كه يكى از بندگان مؤمن من در عبادت من مى كوشد و از بستر خود برمى خيزد و بالين خوش را رها مى سازد و شبها به عبادت من مى پردازد و خود را در راه بندگى من، به رنج مى افكند ، اما من از روى لطف و محبّتِ به او و براى حفظ [ سلامتى معنوى ]، و يكى دو شب، چرت را بر وى مسلّط مى كنم و او مى خوابد و صبح برمى خيزد و نمازش را مى خواند در حالى كه از نفْس خود در خشم است و آن را سرزنش مى كند . اگر رهايش كنم تا همچنان به عبادت من ادامه دهد دچار خودپسندى مى شود و خودپسندى موجب مى شود تا به كارهايش مغرور گردد و از همين جا، آنچه مايه هلاكت اوست به وى در رسد؛ زيرا به اعمال خويش مغرور مى گردد و چندان از خود راضى مى شود كه گمان مى برد از همه عبادت پيشگان برتر است، و در عبادتش مرز تقصير (كوتاهى) را پشت سر گذاشته است . در اين هنگام از من دور مى گردد، در حالى كه خيال مى كند به من نزديك مى شود .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما مِن عَبدٍ يُحَدِّثُ نفسَهُ بقيامِ ساعَةٍ مِنَ اللَّيلِ فَيَنامُ عنها إلاّ كانَ نَومُهُ صَدَقَةً تَصَدَّقَ اللّه ُ بها علَيهِ و كُتِبَ لَهُ أجرُ ما نَوى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ بنده اى نيست كه قصد كند پاسى از شب را براى نماز برخيزد اما خواب بماند ، جز اين كه خوابش صدقه اى باشد كه خداوند آن را از طرف او بدهد و ثواب نيّتى كه كرده است ، برايش منظور گردد .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يَقومُ أحَدُكُم مِنَ اللَّيلِ يُعالِجُ نفسَهُ لِلطَّهُورِ و علَيهِ عُقَدٌ فَيَتَوَضَّأُ فإذا وَضَّأ يَدَهُ انحَلَّتْ عُقدَةٌ، فإذا وَضَّأ وَجهَهُ انحَلَّتْ عُقدَةٌ··· فَيقولُ اللّه ُ للذينَ وَراءَ الحِجابِ : اُنظُرُوا إلى عَبدِي هذا يُعالِجُ نفسَهُ يَسألُنِي، ما سَألَني عَبدي فَلَهُ ما سَألَني .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فردى از شما شب برمى خيزد و خود را براى طهارت آماده مى كند و بر او گرههايى است [ كه نمى گذارند براى نماز و دعا برخيزد ] . پس شروع به وضو مى كند . چون دستش را بشويد، يك گره گشوده مى شود و چون صورتش را بشويد، گره ديگرى گشوده مى شود ··· پس خداوند به پرده نشينان [عالم غيب] فرمايد : به اين بنده من بنگريد كه خود را آماده مى سازد تا از من درخواست كند . هر چه بنده ام از من بخواهد به او مى دهم .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن صَلَّى الجُمُعَةَ كُتِبَت لَهُ حَجَّةٌ مُتَقَبَّلَةٌ ، فَإن صَلَّى العَصرَ كانَت لَهُ عُمرَةٌ ، فإن يُمسي في مَكانِهِ لَم يَسألِ اللّه َ شَيئا إلاّ أعطاهُ إيّاهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آن كه نماز جمعه بگزارد ، [ ثواب ]حجّى مقبول برايش منظور گردد و اگر نماز عصر را هم بخواند ، پاداش عمره را هم مى برد و اگر تا شب در جايش بماند ، هر چه از خدا بخواهد به او عطا مى كند .