پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا دروازه هاى بهشت زير سايه شمشيرهاست.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :الدَّرَجَةُ في الجَنّةِ فَوقَ الدَّرَجةِ كما بينَ السَّماءِ و الأرضِ و إنَّ العَبدَ لَيَرفَعُ بَصرَهُ فيَلْمَعُ لَهُ نورٌ يَكادُ يَخطَفُ بَصرَهُ فيَفرَحُ ، فيقولُ: ما هذا؟ فيُقالُ: هذا نورُ أخيكَ المؤمنِ ، فيقولُ: هذا أخي فُلانٌ كُنّا نَعمَلُ جَميعا في الدُّنيا و قد فُضِّلَ علَيَّ هكَـذا ؟! فيُقـالُ : إنَّـهُ كانَ أفْضَلَ مِنكَ عَمَلاً. ثُمَّ يُجعَلُ في قَلْبِهِ الرِّضا حتّى يَرْضى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در بهشت درجات است و فاصله ميان آن ها به اندازه ميان آسمان و زمين است . بنده نگاهش را به بالا مى دوزد و نورى خيره كننده بر او مى درخشد، چندان كه نزديك است ديدگانش را كور كند، او شادمان مى شود و مى پرسد: اين چيست؟ گفته مى شود: اين نورِ برادر مؤمن توست. مى گويد: اين همان برادر من فلانى است كه در دنيا پا به پاى هم كار مى كرديم و اينك اينچنين بر من برترى داده شده است؟! گفته مى شود: او از تو در عمل برتر بود. سپس، در دلش، احساس رضايت قرار داده مى شود تا خشنود گردد.
عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّه َ جَلَّ ثَناؤهُ لَيُدخِلُ قَوما الجَنّةَ فيُعْطيهِم حتّى تَنْتَهي أمانِيُّهُم ، و فَوقَهُم قَومٌ في الدَّرَجاتِ العُلى ، فإذا نَظَروا إلَيهِم عَرَفوهُم فيَقولُونَ : رَبَّنا ، إخوانُنا كُنّا مَعَهُم في الدُّنيا فبِمَ فَضّلْتَهُم علَينا ؟ فيقالُ : هَيْهاتَ ! إنَّهُم كانوا يَجوعونَ حينَ تَشْبَعونَ ، و يَظْمَؤونَ حينَ تَروَونَ ، و يَقومونَ حينَ تَنامونَ ، و يَشْخَصونَ حينَ تَخْفَضونَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند جلّ ثناؤه گروهى را وارد بهشت مى كند و به آنها چندان عطا مى فرمايد كه آرزوهايشان تمام مى شود. بالاتر از آنها گروهى ديگر، در درجاتى عالى به سر مى برند. چون اينان را بينند، بشناسند و بگويند: پروردگارا! اينان همان برادران ما هستند كه در دنيا با هم بوديم؛ پس، به چه سبب آنها را بر ما برترى دادى؟ جواب مى آيد كه: هيهات! زمانى كه شما سير بوديد، آنان گرسنه بودند، زمانى كه شما سيراب بوديد، آنان تشنه بودند، زمانى كه شما مى خوابيديد، آنها به عبادت ايستاده بودند و آن گاه كه شما آرام و آسوده بوديد، آنان در سختى و ناراحتى بودند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّه َ تباركَ و تعالى خَلقَ في الجَنّةِ عَمودا مِن ياقُوتةٍ حَمْراءَ ، علَيهِ سَبْعونَ ألفَ قَصرٍ ، في كُلِّ قَصرٍ سَبعونَ ألفَ غُرفَةٍ ، خَلَقها اللّه ُ عزّ و جلّ للمُتَحابِّينَ و المُتَزاوِرينَ في اللّه ِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال در بهشت ستونى از ياقوت سرخ آفريده است كه روى آن هفتاد هزار قصر است و هر قصرى هفتاد هزار اتاق دارد. خداوند عزّ و جلّ اين قصرها را براى كسانى آفريده است كه به خاطر او يكديگر را دوست مى دارند و ديد و بازديد مى كنند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در بهشت قصرى است كه وارد آن نمى شود مگر آنان كه ماه رجب را روزه مى گيرند.
عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ في الجَنّةِ دَرَجةً لا يَنالُها إلاّ إمامٌ عادِلٌ ، أو ذو رَحِمٍ وَصُولٌ ، أو ذو عِيالٍ صَبورٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در بهشت درجه اى است كه به آن دست نمى يابد مگر پيشواى دادگر يا خويشاوندى كه زياد صله رحم به جا آورد و يا عيالوار صبور.
عنه صلى الله عليه و آله :إنّ في الجَنّةِ غُرَفا يُرى ظاهِرُها مِن باطِنِها و باطِنُها مِن ظاهِرِها ، يَسْكُنها مِن اُمّتي مَن أطابَ الكلامَ ، و أطْعَمَ الطَّعامَ، و أفْشى السَّلامَ، و أدامَ الصِّيامَ، و صَلّى باللَّيلِ و النّاسُ نِيامٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در بهشت اتاقهايى است كه بيرون آن از داخل ديده مى شود و درون آن از بيرون. در اين اتاقها آن كس از امّت من سكنا خواهد گزيد كه سخن نيكو بگويد، اطعام كند، به همگان سلام دهد، بر روزه مداومت كند و شب هنگام كه مردم در خوابند، نماز بگزارد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنّ أدْنى أهْلِ الجَنّةِ مَنزِلَةً لَرجُلٌ يَنظُرُ في مُلكِهِ ألفَ سَنةٍ ، يَرى أقْصاهُ كما يَرى أزواجَهُ و خَدَمَهُ و سُرُرَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دون پايه ترين فردِ بهشت، فردى است كه ديدن قلمرو پادشاهى اش هزار سال به درازا مى كشد و دورترين نقطه آن را چنان مى بيند كه همسران و خدمتكاران و تخت هاى پادشاهى خود را مشاهده مى كند.
عنه صلى الله عليه و آله :سألَ موسى ربَّهُ فقالَ : يا رَبِّ ، ما أدْنى أهْلِ الجَنّةِ مَنزِلَةً ؟ فقالَ : هُوَ رَجُلٌ يَجيءُ بعدَ ما يَدخُلُ أهْلُ الجَنّةِ الجَنّةَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :موسى عليه السلام از پروردگارش پرسيد: پروردگارا! دون پايه ترين فرد بهشت كيست؟ فرمود: فردى كه بعد از همه بهشتيان وارد بهشت شود.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :لمّا اُسْرِيَ بِي إلى السَّماءِ دَخَلتُ الجَنّةَ ، فرَأيْتُ فيها مَلائكةً يَبْنُونَ لَبِنَةً مِن ذَهَبٍ و لَبِنَةً مِن فِضَّةٍ، و رُبَّما أمْسَكوا، فقلتُ لَهُم : مالَكُم رُبَّما بَنَيْتُم و رُبَّما أمْسَكْتُم ؟ فقالوا : حتّى تَجيئَنا النَّفَقةُ ، فقلتُ لَهُم : و ما نَفَقتُكُم؟ فقالوا : قَولُ المؤمنِ في الدُّنيا : «سُبحانَ اللّه ِ و الحَمدُ للّه ِ و لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و اللّه ُ أكبرُ» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آن شب كه به آسمان برده شدم، به بهشت درآمدم. در آن جا فرشتگانى را ديدم كه خشتى از طلا و خشتى از نقره بر هم مى گذارند و گاه از كار دست مى كشند. از آنان پرسيدم: چرا گاه مى سازيد و گاه از كار باز مى ايستيد؟ گفتند: [منتظريم] تا هزينه (مصالح) به ما برسد. پرسيدم: هزينه شما چيست؟ گفتند: اين سخن مؤمن در دنيا : سُبحانَ اللّه ِ و الحمدُ للّه ِ و لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و اللّه ُ أكبر.