احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :ثلاثُ خِصالٍ مَن كُنَّ فيهِ استَكْمَلَ خِصالَ الإيمانِ : الّذي إذا رضِيَ لَم يُدخِلْهُ رِضاهُ في إثْمٍ و لا باطلٍ ، و إذا غَضِبَ لَم يُخرِجْهُ الغَضبُ مِن الحقِّ ، و إذا قَدَرَ لَم يَتَعاطَ ما لَيس لَهُ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه خصلت است كه هر كس دارا باشد، خصلتهاى ايمان را به كمال رسانده است: كسى كه چون راضى شود، رضايتش او را به گناه و باطل نكشاند و چون خشمگين شود، خشم، او را از حق به در نَبَرد و هرگاه قدرت يابد چيزى را كه از او نيست به زور نستاند.

عنه صلى الله عليه و آله :ثلاثةٌ مَن كُنَّ فيهِ يَسْتَكمِلُ إيمانُهُ : رجُلٌ لا يَخافُ في اللّه ِ لَوْمةَ لائمٍ ، و لا يُرائي بشَيءٍ مِن عَمَلِهِ ، و إذا عَرَضَ علَيهِ أمْرانِ أحدُهُما للدُّنيا و الآخَرُ للآخِرَةِ ، اخْتارَ أمرَ الآخِرَةِ علَى الدُّنيا .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه چيز است كه هر كه داشته باشد ايمانش كامل است: مردى كه در راه خدا از سرزنش هيچ نكوهشگرى نهراسد و در هيچ كار خود ريا و خودنمايى نكند و هرگاه دو چيز بر او عرضه شود كه يكى دنيايى است و ديگر آخرتى، كار آخرت را بر دنيا ترجيح دهد.

عنه صلى الله عليه و آله :لا يَسْتَكمِلُ العبدُ الإيمانَ حتّى يكونَ فيه ثلاثُ خِصال : الإنْفاقُ في الاقْتارِ ، و الإنْصافُ مِن نفسِهِ ، و بَذْلُ السَّلامِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بنده ايمان را به كمال نمى رساند، مگر سه خصلت در او باشد: انفاق در تنگدستى، انصاف داشتن و [به همه] سلام كردن.

عنه صلى الله عليه و آله :لا يَسْتَكمِلُ العبدُ الإيمانَ حتّى يُحَسِّنَ خُلقَهُ، و لا يَشْفي غَيْظَهُ ، و أنْ يَوَدَّ للنَّاسِ ما يَوَدُّ لنفسِهِ ، فلَقَد دَخلَ رِجالٌ الجَنّةَ بغيرِ أعمالٍ ، و لكنْ بالنَّصيحةِ لأهلِ الإسلامِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بنده ايمان را به كمال نمى رساند، مگر آن كه اخلاقش را نيك گرداند، خشمِ خود را با گرفتن انتقام فرو ننشاند و آنچه براى خود دوست دارد براى مردم نيز دوست بدارد. هر آينه كسانى نه با عمل، كه با صداقت و خيرخواهى نسبت به مسلمانان به بهشت درآمده اند.

عنه صلى الله عليه و آله :لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ ، و حتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ و جِدِّهِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بنده به كمال ايمان نمى رسد مگر آن كه آنچه را براى خود دوست دارد براى برادرش نيز دوست بدارد، و در شوخى و جدى خود از خدا بترسد.

عنه صلى الله عليه و آله :لا يكونُ المؤمنُ مؤمنا و لا يَسْتَكمِلُ الإيمانَ حتّى يكونَ فيه ثلاثُ خِصالٍ : اقْتِباسُ العلمِ ، و الصّبرُ علَى المَصائبِ ، و تَرَفُّقٌ في المَعاشِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن، مؤمن نيست و ايمان را به كمال نمى رساند مگر سه خصلت داشته باشد: فراگيرى دانش، شكيبايى بر گرفتاريها، و اعتدال در معاش.

عنه صلى الله عليه و آله :لا يُكْمِلُ عبدٌ الإيمانَ باللّه ِ حتّى يكونَ فيه خَمْسُ خِصالٍ : التّوكّلُ علَى اللّه ِ ، و التّفْويضُ إلَى اللّه ِ ، و التَّسْليمُ لأمرِ اللّه ِ ، و الرِّضا بِقَضاءِ اللّه ِ ، و الصّبرُ على بَلاءِ اللّه ِ . إنّه مَن أحَبَّ في اللّه ِ ، و أبْغَضَ في اللّه ِ ، و أعطى للّه ِ ، و مَنعَ للّه ِ ، فَقدِ اسْتَكْمَلَ الإيمانَ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان بنده به خدا كامل نباشد مگر پنج خصلت در او باشد: توكّل به خدا، وا گذاشتن كارها به خدا، سر نهادن به فرمان خدا، خشنود بودن به قضاى خدا، و شكيبايى كردن بر بلاى خدا. هر كس به خاطر خدا دوست بدارد، به خاطر خدا دشمنى ورزد، براى خدا داد و دهش كند و براى خدا از بخشش باز ايستد، هر آينه ايمان را به سر حدّ كمال رسانده است.

عنه صلى الله عليه و آله :لا يُكْمِلُ المؤمنُ إيمانَهُ حتّى يَحْتَويَ على مائةٍ و ثلاثِ خِصالٍ : فِعْلٌ و عَمَلٌ و نِيّةٌ و باطنٌ و ظاهرٌ ··· .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن ايمان خود را به كمال نمى رساند مگر آن كه يكصد و سه خصلت را، [در ]فعل و عمل و نيّت و باطن و ظاهر و··· دارا شود.

عنه صلى الله عليه و آله ـ في جوابِ رجلٍ سألَه : اُحِبُّ أنْ يَكْمُلَ إيماني ـ : حَسِّنْ خُلقَكَ يَكمُلْ إيمانُكَ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ مردى كه پرسيد: دوست دارم ايمانم كامل شود ـ فرمود : اخلاقت را خوب كن، ايمانت كامل مى شود.

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنّ أعلى مَنازِلِ الإيمانِ دَرَجةٌ واحدةٌ مَن بَلَغَ إلَيها فَقَد فازَ و ظَفِرَ ، و هُو أنْ يَنْتَهيَ بِسَرِيرَتِهِ في الصَّلاحِ إلى أنْ لا يُباليَ لَها إذا ظَهَرَتْ و لا يَخافَ عِقابَها إذا اسْتَتَرَتْ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بالاترين مرتبه ايمان درجه اى است كه هر كس به آن دست يابد رستگار و پيروز شده است و آن، اين است كه باطن آدمى به آن حدّ از پاكى برسد كه اگر آشكار شود پروايى نداشته باشد و اگر پوشيده ماند از كيفر [خدا بر آن ]نترسد.