قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله : ما مِنْ قَوْمٍ كانَتْ لَهُمْ مَشْوَرَةٌ فَحَضَرَ مَعَهُمْ مَنِ اسْمُهُ مُحَمَّدٌ اَوْ أَحْمَدُ فَـاَدْخَلُوهُ فى مَشْوَرَتِهِمْ اِلاّ كانَ خَيْرا لَهُمْ.
رسول اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:
عَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله قالَ: مَـنْ وُلِدَ لَهُ مَوْلُودٌ ذَكَرٌ فَسَـمّاهُ مُحَمَّدا حُبّالى وَ تَبَرُّكا بِاسْمى كانَ هُوَ وَ مَوْلُودُهُ فِى الْجَنَّةِ.
رسول گرامى اسلام صلي الله عليه و آلهفرمود:
عَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله قالَ: ما ضَرَّ اَحَدَكُمْ لَوْكانَ فِى بَيْتِهِ مُحَمـَّدٌ وَ مُحَمَّدانِ وَ ثـَلاثَةٌ.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
عَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله قالَ: مَنْ سَمّى بِاسْمى يَرْجُو بَرَكَتى غَدَتْ عَلَيْهِ الْبَرَكَةُ وَ راحَتْ اِلى يَوْمِ القِيامَةِ.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
قالَ النَّبِىُّ صلي الله عليه و آله : اِذا سَمَّيْتُمُ الْوَلَدَ مُحـَمَّدا فَأَكْرِمـُوهُ وَاَوْسَعُوا لَهُ فى الْمَجْلِسِ وَ لا تُقَبِّحُوا لَهُ وَجْها.
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:
قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: لا تُسَمُّوا اَوْلادَكُمْ اَلْحَكَمَ وَ لا اَبَا الْحَكَمِ فَاِنَّ اللّه َ هُوَ الْحَكَمُ.
رسول اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:
عَنْ رَسُولِ اللّه صلي الله عليه و آله قالَ: سَمُّوا بِاسْمِى وَلا تُكَنُّوا بِكُنْيَتىِ، فَاِنَّما اَنَا اَبُوالْقاسِمِ اَقْسِمُ بِيْنَكُمْ.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
عَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آلهقالَ: مَنْ دَعا رَجُلاً بِغَيْرِ اسْمِهِ لَعَنـَتْهُ الْمـَلائِكَةُ.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
عَنْ عَلِىٍّ عليه السلامعَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آلهقالَ: ما مِنْ قَوْمٍ يَكُونُ فيهِمْ رَجُلٌ صالِحٌ فَيَمُوتُ فَيَخْلِفُ فِيهِمْ مَوْلُودٌ فَيُسَمُّـونَهُ بِاسْمِهِ اِلاّ اَخْلَفَهُمُ اللّه ُ تَعالى بِالْحُسْنى.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
1 ـ با محتوا بودن نام.
2 ـ زيبايى و داشتن
آهنگ خوب.
3 ـ يادآور شدن
شخصيتى مكتبى و
داشتن پيام.
4 ـ تحقيركننده و فخر
آور نبودن نام.
5 ـ كوتاه ومختصر بودن.
نامهاى خوب براى دختران
آزاده، آسيه، آمنه، اسماء، امامه، اقدس، انسيه، بتول، بُشرى،
جميله، حوّا، حليمه، حميده، حبيبه، حكيمه، حوريه، خديجه،
خيزران، راحله، راضيه، رقيه، رُباب، ريحانه، زهراء، زهره، زبيده،
زكيّه، زينب، ساره، ساجده، سهله، سُميّه، سكينه، سُوده، سليله،
سَمانه، شيما، صفورا، صديّقه، صفيّه، صغرى، طاهره، طلعت،
طيّبه، طوبى، عذرا، عطيّه، عاتكه، عارفه، عاطفه، عفت، عاليه،
فائزه، فائقه، فاطمه، فرشته، فريده، فضّه، فهيمه، كبرى، كوثر،
لُوزا، ليلى، لبيبه، لعيا، مائده، ماريه، مريم، محدّثه، معصومه،
مكيّه، مرضيّه، مليحه، ناديه، نادره، ناهيد، نجمه، نسيبه، نَعيمه،
نفيسه، ندا، نرگس، نرجس، نيّره، هاجر، هاله، هلال، هُدى،
نامهاى خوب براى پسران
آصف، آدم، آزاد، احمد، الياس، ابوريحان، ابوذر، ابوالفضل،
ادريس، اسداللّه ، احنف، ابوالحسن، ابوالقاسم، اباصلت، اَبان،
ايّوب، ابوطالب، اسحاق، ابراهيم، اسماعيل، بُشر، بشير، بشّار،
برير، باقر، بلال، تارُخ، جعفر، جواد، جابر، جناده، حجّت، حبيب،
حسن، حسين، حامد، حذيفه، حمزه، حنيف، حجه اللّه ، حُجر، حُرّ،
حنظله، حيدر، خضر، خدايار، خداداد، خليل، داوود، دِعْبِلْ،
دانيال، ذبيح اللّه ، رشيد، رضى، رسول، روح اللّه ، رحيم، رحمان،
رضا، ربيع، رجاء، روزبه، زكريا، زاهر، زهير، زبد، زكوان، زراره،
زاذان، سليمان، سلمان، سجاد، سديد، سعد، سهل، سَماعه،
سُويد، شعيب، شيث، صادق، صامت، صالح، صفوان، صدوق،
صعصعه، طاهر، طالب، طه، ظريف، علىّ، عليرضا، على اكبر،
على اصغر، على اوسط، عبّاس، عيسى، عبدالرسول، عقيل،
عاصم، عبّاد، عمّار، عمران، عون، عامر، عدنان، عزيز، عبدالرضا،
عبدالزهراء، عدى، عبداللّه ، عكرمه، عبدالحسين، عفيف،
عبدالكريم، عبدالرحيم، عبدالرحمن، عبدالمقيم، عبدالعظيم،
عبدالحليم، عبدالحكيم، عبدالناصر، عبدالصادق، عبدالرزاق،
عبدالملك، عبدالغفار.
غلامحسن، غلامحسين، غلامعلى، فُرات، فُصيل، فهر،
قاسم، قنبر، قدرت اللّه ، قيس، قُدامه، قاسط، كميل، كميت، كليم،
لقمان، لطف اللّه ، محمد، مرتضى، مصطفى، مجتبى، محمود،
موسى، مسيح، ميثم، محسن، مجيد، مهدى، مُفضَّل، مقداد،
مسلم، مَصعب، محمدامين، محمدعلى، محمدحسن،
محمدحسين، محمدرضا، محمدباقر، محمدصادق،
محمدكاظم، محمدتقى، محمدجعفر، محمدهاشم، محمدجواد،
محمدهادى، محمودرضا، مسعود، مسعده، منهال، مَعاذ، مهزَم،
مُطهّر، نوح، نقى، نعيم، نعمان، نَضر، نورالدين، نافع، نوراللّه ، واقد،
واصل، وَهب، هابيل، هدايت اللّه ، هادى، هاشم، هبه اللّه ، هشام،
هلال، هود، هارون، هانى، يوسف، يعقوب، يسوع، يوشع، ياسر،
يحيى، يونس، ياسين و هر نامى كه بندگى خدا را برساند.
مال و ثروت و فرزندان زينت زندگى دنيا هستند و
اعمال صالح كه تا قيامت باقى است، نزد پروردگارت
ثوابش بهتر و عاقبت آن نيكوتر است.
امانتى در دست انسان هاست،كه با آن مى توان غم خود و ديگران را زدود و شادى و خوشى
جايگزين كرد. با آن مى شود روح اميد به زندگى را در انسانها دميد و آنان را براى زندگى بهتر آماده
كرد.
به كمك آن مى توان جلوى دعواها و نزاعها و كشمكشها را گرفت و بدرفتاريها و بدگمانى ها را
تبديل به صفا و صميميت و خوش بينى كرد. و جلوى خيلى از جدايى هاى خانماسوز خانوادگى را
گرفت، برهنه ها را پوشاند، شكمهاى گرسنه را سير كرد، بيماران را معالجه كرد، گرفتارها را از
گرفتاريها، نجات داد، به بى سروسامانى ها سامان بخشيد فقر و فلاكت را از بين برد، بلكه افراد را از
مرگ حتمى نجات داد و خوشبختى و امنيت و آرامش و آسايش و سلامتى براى جامعه به ارمغان
آورد.
با آن مى توان دانش و صنعت را در كشور رونق داد و زندگى ها را پرنشاط و زيبا كرد. با آن
مى توان روستاها و شهرها و حتى بيابانها را زيبا و آباد ساخت و مى توان به سرزمينهاى دور دست،
حتى به آسمانها رفت و...
آن امانت الهى كه با آن مى توان عزّت دنيا و آخرت را بدست آورد و به كمك آن سعادت و
خوشبختى آخرت را براى خود خريد، آبروى خود و ديگران را حفظ كرد و با بهره گيرى بهينه از آن
مى توان پاداش اخروى فراوان بدست آورد.
حتى با تلاش براى به دست آوردن آن مى توان مدال «مجاهد فى سبيل اللّه » براى خود
گرفت و سپس دين و آئين خود بلكه ديگران را حفظ كرد.
مى توان با كمك آن عظمت و بزرگى دنيا و آخرت و خشنودى پروردگار را به دست آورد و
خوشحالى پيامبر و جانشينان او را فراهم آورد.
با آن مى توان به ديدار بزرگان و اولياى الهى و زيارت خانه خدا و قبور اهل بيت عليهم السلام
رفت، فرهنگ قرآن و اهل بيت عليهم السلام را به جهانيان رساند.
اگر به مال و ثروت بعنوان امانتى الهى و وسيله اى براى كسب كمال انسانى نگاه شود،
مى توان با آن به سوى خدا رفت و محبوب حقيقى خود را يافت.
امّا اگر به آن به عنوان هدف نهايى و محبوب خود بنگريم، آن در واقع گوساله امّت پيامبر
آخرالزمان است كه مايه نابودى و هلاكت و خسران انسان مى شود و فتنه انگيز است، انسان را به
تفاخر و بى بند و بارى طغيان و سركشى مى كشاند.
در اين صورت باعث تفرقه و جدايى و بدگمانى بين دوستان و آشنايان و برادران و همنوعان
مى شود، زندگى را بى خاصيّت، بى هدف، آلوده، پرزحمت بى آسايش و خسته كننده و در نهايت
متلاشى مى كند.
مال و ثروت آزمايشگاه انسان است كه اگر انسان بداند بايد آنرا از كجا و چگونه بدست آورد و
چگونه و كجا خرج كند، وسيله بسيار خوب و كارساز است و در راه آباد كردن دين و دنياى خود
مى تواند از آن بهره، برد و گرنه وبالى خواهد بود كه گرفتارى دنيا و آخرت را براى خود انسان و چه
بسا ديگران را درپى خواهد داشت براى آشنائى بيشتر با آموزش هاى اسلام در زمينه مال و ثروت
و مال حلال و حرام و ديدگاه معصومين عليهم السلام، چهل درّ گرانبها از سخنانشان انتخاب شده
است. به اميد اينكه در اين زمينه راه گشا باشد و درحدّ توان از اين امانت الهى بهره بردارى كنيم و
از آن بعنوان وسيله اى براى تأمين آخرت، استفاده كنيم.
انشاءاللّه
محمود شريفى
بيست و دوّم ارديبهشت ماه 1385
حكايت
در سيرت اردشير بابكان آمده است كه حكيم عرب را پرسيد كه روزى چه مايه طعام بايد
خوردن؟ گفت: صد درم سنگ كفايتست. گفت: اين قدر چه قوّت دهد؟ گفت: «هذَا المِقدارُ
يَحمِلُكَ وَ مازادَ عَلى ذلِكَ فَأَنتَ حامِلُهُ» يعنى اين قدر تو را بر پاى همى دارد و هرچه برين
زيادت كنى تو حمّال آنى.
خوردن براى زيستن و ذكر كردن استتو معتقد كه زيستن از بهر خوردنست
حقيقت انسان
تا در طلب گوهر كانى، كانىور درپى عمر جاودانى، جانى
من فاش كنم حقيقت مطلب راهر چيز كه در جستن آنى، آنى