احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به مردى قرآن بياموزد،مولاى اوست و آن مرد نبايد او را تنها و بى يار گذارد و خود را بر وى ترجيح دهد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس كه خدا نعمت حفظ كتاب خود را به او عطا كند و آن كس گمان كند كه به ديگران نعمتى بزرگتر از اين نعمت او داده شده است، بيگمان نسبت به بزرگترين نعمت تحقير و ناسپاسى روا داشته است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه در اندرونش چيزى از قرآن نيست، همانند خانه اى ويران است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوب نيست كه فردى از شما بگويد فلان و بهمان آيه را از ياد بردم، [چنين نيست] بلكه از ياد[ش ]برده شده است. قرآن را [در ذهن خود مرور و ]يادآورى كنيد؛ زيرا سوگند به آن كه جانم در دست اوست، قرآن از سينه هاى مردان زودتر مى رهد تا شتر از زانو بندش.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اين قرآن دانان هستند كه در رحمت خدا قرار دارند و پوشيده در نور او.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اشراف و بزرگان امّت من قرآن دانان و شب زنده داران هستند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سزاوارترين مردم به خشوع داشتن نهانى و آشكار در برابر خدا، قرآن دان است. سزاوارترين مردم به نماز خواندن و روزه گرفتن در آشكار و نهان، قرآن دان است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى ملازم قرآن شايسته نيست با كسى كه نسبت به او تندى كرده است، تندى كند و كسى كه در اندرونش كلام خداست، با كسى كه [نسبت به وى ]رفتار جهالت آميز مى كند، جاهلانه رفتار نمى كند.

صفحه اختصاصي حديث و آيات قرآن:
(إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللّه ِ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ) .
حديث

«همانا كسانى كه كتاب خدا را تلاوت مى كنند و نماز را به پاى مى دارند و از آنچه روزيشان كرده ايم، در نهان و آشكار، انفاق مى كنند، اميد به تجارتى بسته اند كه هرگز كساد نمى شود».
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا أحَبَّ أحدُكُم أن يُحَدِّثَ رَبَّهُ فَلْيَقرَأْ القرآنَ . حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه فردى از شما دوست داشته كه با پروردگارش سخن بگويد، قرآن بخواند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به كسى كه قرآن مى داند، گفته مى شود: بخوان و بالا رو و با ترتيل بخوان، همچنان كه در دنيا با ترتيل مى خواندى؛ زيرا منزلت و جايگاه تو در آخرين آيه اى است كه مى خوانده اى.