«چون خدا آنها را رهانيد، ناگهان در زمين به ناحق سركشى كنند. اى مردم! سركشى شما تنها به زيان خودتان است، تمتّعى است در اين زندگى دنيوى . سپس بازگشت شما به سوى ما خواهد بود و از كارهايى كه مى كرده ايد آگاهتان مى سازيم».
«و خداوند از فحشاء و كار ناپسند و سركشى نهى مى كند. شما را پند مى دهد باشد كه پند گيريد».
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ أعجَلَ الشَّرِّ عُقوبَةً البَغيُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كيفر تعدّى (سركشى) زودتر از كيفر هر كردار زشت ديگرى دامنگير انسان مى شود.
«و چون آيات خداى رحمان بر آنان تلاوت مى شد گريان به سجده مى افتادند».
«و به رو در مى افتند و مى گريند و بر خشوعشان افزوده مى شود».
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : طُوبى لِصُورةٍ نَظَرَ اللّه ُ إلَيها تَبكي على ذَنبٍ مِن خَشيَةِ اللّه ِ عزّ وجلّ ، لَم يَطّلِعْ على ذلكَ الذَّنْبِ غَيْرُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوشا چهره اى كه خداوند به آن مى نگرد در حالى كه از ترس خدا بر گناهى كه كرده و جز او كسى از آن گناه آگاه نيست، مى گريد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در خطبه حجّة الوداع ـ فرمود : هر كس چشمانش از ترس خدا اشك ريزد براى هر قطره اشك او به اندازه كوه احد در ترازوى اعمالش پاداش مى نهند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در آن روز كه سايه اى جز سايه عرش خداوند عز و جل نيست هفت تن در سايه عرش اويند: ... ومردى كه در خلوت، ياد خداوند عزّوجلّ كند و از ترس خدا اشك از ديدگانش سرازير شود.
«و شايسته نيست مؤمنان همگى [براى جهاد ]كوچ كنند. پس چرا از هر فرقه اى از آنان، دسته اى كوچ نمى كنند تا [دسته اى بمانند و] در دين آگاهى پيدا كنند و قوم خود را ـ وقتى به سوى آنان بازگشتند ـ بيم دهند باشد كه آنان [از كيفر الهى ]بترسند؟»
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ألا وَإنّي اُجَدِّدُ القَولَ : ألا فَأقيموا الصَّلاةَ ، وَآتوا الزَّكاةَ ، وَأمُروا بِالمَعروفِ ، وَانهَوا عَنِ المُنكَرِ . ألا وَإنَّ رَأسَ الأمرِ بِالمَعروفِ وَالنَّهيِ عَنِ المُنكَرِ أن تَنتَهوا إلى قَولي ، وَتُبَلِّغوهُ مَن لَم يَحضُر ، وَتَأمُروهُ بِقَبولِهِ ، وَتَنهَوهُ عَن مُخالَفَتِهِ ؛ فَإنَّهُ أمرٌ مِنَ اللّه ِ عز و جل وَمِنّي .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آگاه باشيد كه من اين سخن را تكرار مى كنم : هان ، نماز را بپاى داريد ، و زكات را بپردازيد ، و امر به معروف و نهى از منكر كنيد . بدانيد كه اساس امر به معروف و نهى از منكر اين است كه به سخن من بفرجامد و آن را به كسى كه حاضر نيست برسانيد و او را به پذيرش آن فرمان دهيد و از مخالفتش او را بازداريد كه آن فرمانى از جانب خداوند من است .
