خداوند تعالى بندگان پرهيزگارِ نيكوكارِ گمنام را دوست دارد، كسانى كه چونحاضرند، شناخته نمى شوند و آنگاه كه غايب اند سراغشان را نمى گيرند، قلب هايشانچراغ هاى هدايت است و از هر تيرگى و تاريكى نجات مى يابند.
خداوند چشم تيز بين هنگام روى آوردن هوا و هوس ها، و عقل كامل هنگام آمدنشبهه ها را دوست دارد و بخشندگى را هر چند به دانه هاى خرما، دوست دارد و شجاعترا اگر چه به كشتن يك مار دوست دارد.