امام جواد عليه السلام :كسى كه راه ورود به كارى را نشناسد ، راه برون شدن از آن درمانده اش مى كند .
امام جواد عليه السلام : مَن رَضِيَ بِدونِ الشَّرَفِ مِنَ المَجلِسِ لَم يَزَلِ اللّه ُ و مَلائِكَتُهُ يُصَلُّونَ عَلَيهِ حَتّى يَقومَ ؛
امام جواد عليه السلام :هر كه از نشستن در پايين مجلس خرسند باشد ، خدا و فرشتگانش پيوسته بر او درود مى فرستند تا آن گاه كه برخيزد .
حضرت عبد العظيم عليه السلام از امام جواد عليه السلام چنين روايت مى كند : مَن رَضِىَ بِالعافِيَةِ مِمَّن دُونَهُ رُزِقَ السَّلامَةَ مِمَّن فَوقَهُ ؛
حضرت عبد العظيم عليه السلام از امام جواد عليه السلام چنين روايت مى كند :هر كس از عافيت زير دستانش خشنود باشد ، از بالا دستش در امان مى ماند .
حضرت عبد العظيم عليه السلام از امام جواد عليه السلام چنين روايت مى كند : أفضَلُ أعمالِ شيعَتِنَا انتِظارُ الفَرَجِ ؛
حضرت عبد العظيم عليه السلام از امام جواد عليه السلام چنين روايت مى كند :برترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج [ظهور امام زمان عليه السلام] است .
هر كه بى تابى اش بر شكيبايى اش چيره آيد ، اجرش تباه مى شود.
هر كه حاضر و ناظر كارى باشد و آن را ناپسند دارد ، مانند كسى است كه [آن هنگام] غايب بوده ، و هر كه در كارى حاضر و ناظر نباشد ، ولى بِدان راضى باشد ، مانند كسى است كه خود در آن حضور (و مشاركت) داشته است .
مَن أصغى إلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدَهُ فَإن كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّه ِ فَقَد عَبَدَ اللّه َ وإن كانَ النّاطِقُ يَنطِقُ عَن لِسانِ إبليسَ فَقَد عَبَدَ إبليسَ؛
هر كه گوش به گفته سخنگويى دهد ، در واقع او را پرستيده است . اگر [آن سخنگو] از خدا بگويد ، خدا را پرستيده ، و اگر از شيطان بگويد ، شيطان را پرستيده است.
به تأخير انداختن توبه ، فريبْ خوردگى است.
امروز و فردا كردنِ بسيار ، سرگردانى است.