احادیث امام سجاد علیه السلام

امام سجاد عليه السلام : هان ! دشمن ترين مردم در نزد خدا ، كسى است كه سنّت امامى را سرمشق خود قرار مى دهد ، امّا كردارش را سرمشق خود قرار نمى دهد .

امام سجاد عليه السلام ـ در سجده اش ـ : بارالها ! اگر تو را گاهى نافرمانى كردم ، در مورد محبوب ترين چيزها در نزدت ـ يعنى ايمان به تو ـ ، از تو فرمان بردم ، و تو را بدين سبب بر من منّت است و مرا بر تو منّتى نيست ؛ و در مورد منفورترين چيزها در نزدت ـ يعنى اين كه برايت فرزندى يا شريكى قرار دهم و بخوانم ـ ، نافرمانى تو را نكردم ؛ و تو را بدين سبب بر من منّتى است و مرا بر تو منّتى نيست .

امام سجاد عليه السلام ـ در «مناجاةُ الذاكرين» ـ : بارالها ! ... از هر لذّتى جز ياد تو ، از هر آسايشى جز همدمى تو ، از هر شادمانى اى جز نزديكى به تو ، و از هر كارى جز فرمانبرى ات، به درگاه تو آمرزش مى خواهم .

امام سجاد عليه السلام ـ در نيايشش ـ : اى آن كه با رازگويى طولانى اش ، همدم عارفان گشت و لباس دوستى اش را بر تن ترسيدگان پوشاند !

امام سجاد عليه السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! . . . قلبم را از وحشت آفريدگانِ بدت بپوشان و اُنس به خود و دوستان و فرمانبرانت را به من ببخش .

امام سجّاد عليه السلام ـ در «مناجاةُ العارفين» ـ : بارالها ! ما را از كسانى قرار ده كه درختان شوق تو در باغ سينه هاشان، شاخه گسترده و آتش محبّتت ، دل هايشان را فرا گرفته است ... و چشمانشان با نگريستن به تو روشن گشته است .

امام سجاد عليه السلام ـ در «مناجاةُ المحبّين» ـ : بارالها ! چه كسى شيرينى محبّت تو را چشيد و پس از آن ، در پىِ جايگزينى برايت برآمد ؟ چه كسى به نزديكى با تو اُنس گرفت و پس از آن ، خواستار جابه جايى از كنارت شد ؟
بارالها! ما را از كسانى قرار ده كه براى نزديكى و دوستى ات برگزيدى ، و براى محبّت و دوستى ات خالصشان ساختى ، و به ديدارت مشتاقشان كردى ، و به قضايت خشنودشان نمودى ، و نگريستن به رخسارت را به آنان بخشيدى ، و خشنودى ات را به آنان عطا كردى ، و از دورى و هجرانت ايمنشان ساختى ، و در كنارت در جايگاهى راستينْ جايشان دادى ، و شناختت را ويژه ايشان ساختى ، و آنان را اهليّت عبادتت دادى و شيفته اراده ات كردى ، و براى مشاهده خودت برگزيدى و چهره ات را برايشان بى پرده ساختى و دلشان را به دوستى خودت پرداختى و آنان را خواستار آنچه نزدت هست ، نمودى ، و يادت را به آنان الهام نمودى ، و آنان را وادار به شكرگزارى ات كردى و به فرمانبرى ات مشغولشان ساختى ، و آنان را از صالحانِ خلقت قرار دادى و آنان را براى رازگويى ات برگزيدى و هر آنچه آنان را از تو بِبُرَد ، از آنان بريدى .
بارالها ! ما را از كسانى قرار ده كه عادتشان شادابى و شوق به تو باشد و روزگارشان در سوز و گداز و ناله [از هجران تو ]به سر شود . پيشانى هايشان براى عظمت تو به سجده درآمده ، چشمانشان در خدمت
به تو شب ها بيدار مانده، اشك هايشان از هراس توريزان است،قلب هايشان به محبّتت پيوسته ، و دل هايشان از هيبت و شُكوه تو بركَنده است .
اى آن كه روشنى هاى قِداستش براى چشمان دوستدارانش مى درخشد و درخشش هاى رخسارش براى دل هاى شناسندگانش شوق آور است ! اى اميد دل هاى مشتاقان و اى نهايت آرزوهاى دوستداران ! دوستى تو را و دوستى آنان را كه دوستت دارند و دوستى هر آن عملى را كه مرا به نزديكى تو مى رساند ، از تو مسئلت مى كنم . از تو مى خواهم كه خودت را نزدم محبوب تر از هر آنچه جز توست ، قرار دهى و دوستى مرا نسبت به خودت ، راهبر به سوى خشنودى ات و شوق مرا به تو ، بازدارنده از نافرمانى ات قرار دهى . بر من منّت بگذار تا به تو بنگرم ، و با نگاه دوستى و توجّه به من بنگر و رخسارت را از من برمگردان و مرا از سعادتمندان و بهره مندان نزد خودت قرار بده ، اى اجابت كننده و اى مهربان ترين مهربانان !

امام سجّاد عليه السلام ـ در دعا ـ : و به سوى محبّتت ، راهى آسان برايم بگشا كه بدان ، خير دنيا و آخرت را برايم كامل گردانى .

امام سجّاد عليه السلام ـ در دعايش ـ : سرورم ! در روزى كه مرا زنده مى كنى و براى حسابْ حاضر مى كنى ، بر من رحم كن و ايستادنم را در كنار دوستانت و بازگشتم را همراه دوستدارانت و مَسكنم را در جوارتْ قرار ده ، اى پروردگارِ عالميان!

امام سجّاد عليه السلام ـ در مناجات موسوم به «مناجات كوتاه» ـ : بارالها ! بر محمّد و آل محمّد ، درود فرست و ما را در راه خدمتت ، جوينده عابدان و عارفان در سراسر زمين و يارانى براى اولياى خاصّ خودت و دوستانى براى خواستارانت كه به درِ [رحمت ]تو درآويخته اند ، قرار ده .