رسول اللّه صلي الله عليه و آله : الزُّهدُ فِي الدُّنيا يُريحُ البَدَنَ ، وَالرَّغبَةُ فِي الدُّنيا تُتعِبُ البَدَنَ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دل بركندن از دنيا ، مايه آسايش تن است و دنياخواهى ، موجب خستگى تن.
الإمام عليّ عليه السلام : مَن زَهِدَ فِي الدُّنيا استَراحَ قَلبُهُ وبَدَنُهُ ، ومَن رَغِبَ فيها تَعِبَ قَلبُهُ وبَدَنُهُ .
امام على عليه السلام : آن كه به دنيا زهد ورزيد، دل و تنش آسود، و آن كه در پى آن برآمد، دل و تنش خسته شد.
امام على عليه السلام ـ در تشويق به ترك دنيا ـ : هر كه دنياخواه شد ، دنيا او را خسته و رنجور ساخت.
امام على عليه السلام : ثمره شيفتگى به دنيا، رنج بسيار است.
امام على عليه السلام : دنيادوستى و رنج ، همنشين اند.