الإمام عليّ عليه السلام ـ في خُطبَتِهِ المَعروفَةِ بِالشِّقشِقِيَّةِ ـ : فَلَمّا نَهَضتُ بِالأَمرِ نَكَثَت طائِفَةٌ ، ومَرَقَت اُخرى ، وقَسَطَ آخَرونَ ، كَأَنَّهُم لَم يَسمَعُوا اللّه َ سُبحانَهُ يَقولُ : «تِلْكَ الدَّارُ الآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِى الاْءَرْضِ ولاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ» ! بَلى ، وَاللّه ِ سَمِعوها ووَعَوها ، ولكِنَّهُم حَلِيَتِ الدُّنيا في أعيُنِهِم ،
وراقَهُم زِبرِجُها .
امام على عليه السلام ـ در خطبه معروف به شقشقيه ـ : چون زمام امور را به دست گرفتم ، گروهى پيمان شكستند، عدّه اى از فرمان به در شدند، و عدّه اى سر از فرمان حق برتافتند. گويى آنان نشنيده اند كه خداوند سبحان مى فرمايد: «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه خواهان برترى جويى و تباهكارى در زمين نيستند ، و عاقبت ، از آنِ تقواپيشگان است» . آرى! به خدا سوگند كه آن را شنيدند و فهميدند ؛ امّا دنيا در چشم آنان زيبا نمود،
و زرق و برق آن خيره شان ساخت.