الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الحَثِّ عَلَى الزُّهدِ فِي الدُّنيا ـ : ما يَصنَعُ بِالمالِ وَالوَلَدِ مَن يَخرُجُ مِنها ويُحاسَبُ عَلَيها؟! عُراةً دَخَلتُمُ الدُّنيا وعُراةً تَخرُجونَ مِنها ، وإنَّما هِيَ قَنطَرَةٌ فَاعبُروا عَلَيها وَانتَظِروها .
امام على عليه السلام ـ در ترغيب به بى اعتنايى به دنيا ـ : مال و فرزند ، كسى را كه از دنيا مى رود و براى آن حسابرسى مى شود ، چه به كار مى آيد؟! برهنه به دنيا در آمديد و برهنه از آن برون مى رويد. دنيا، در حقيقت، پُلى است . پس ، از آن بگذريد و مراقبش باشيد.
امام على عليه السلام : دنيا، گذرگاه آخرت است.
الإمام زين العابدين عليه السلام ـ لاِءَصحابِهِ ـ : أما بَلَغَكُم ما قالَ عيسَى بنُ مَريَمَ عليه السلام لِلحَوارِيّين ! قالَ لَهُم : الدُّنيا قَنطَرَةٌ ، فَاعبُروها ولا تَعمُروها .
امام زين العابدين عليه السلام ـ به يارانش ـ : آيا به شما نرسيده است كه عيسى بن مريم عليه السلام به حواريان چه گفت؟ به آنان فرمود: «دنيا، پُلى است . پس ، از آن بگذريد و آبادش مسازيد».
الإمام الصادق عليه السلام : كانَ فيما وَعَظَ بِهِ لُقمان ابنَهُ : يابُنَيَّ . . . اجعَلِ الدُّنيا بِمَنزِلَةِ قَنطَرَةٍ عَلى نَهرٍ ، جُزتَ عَلَيها وتَرَكتَها ، ولَم تَرجِع إلَيها آخِرَ الدَّهرِ .
امام صادق عليه السلام ـ از اندرزهاى لقمان به فرزندش ـ : فرزندم!... دنيا را به سان پلى بر رودخانه اى بدان كه از آن بگذرى و رهايش كنى و ديگر ، هرگز به سويش باز نگردى.