رسول اللّه صلي الله عليه و آله : اُذَكِّرُكُمُ اللّه َ في أهلِ بَيتي، اُذَكِّرُكُمُ اللّه َ في أهلِ بَيتي، اُذَكِّرُكُمُ اللّه َ في أهلِ بَيتي .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : درباره خاندانم خدا را به ياد شما مى آورم، درباره خاندانم خدا را به ياد شما مى آورم، درباره خاندانم خدا را به ياد شما مى آورم.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : شما را به خدا درباره اهل بيتم [حقّ و حرمتشان را پاس داريد].
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : شما را درباره عترتم سفارش به نيكى مى كنم.
عنه صلي الله عليه و آله : أنَا أوَّلُ وافِدٍ عَلَى العَزيزِ الجَبّارِ يَومَ القِيامَةِ وكِتابُهُ وأهلُ بَيتي ثُمَّ اُمَّتي ، ثُمَّ أسأَلُهُم : ما فَعَلتُم بِكِتابِ اللّه ِ وبِأَهلِ بَيتي ؟
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : من و كتاب خدا و اهل بيتم نخستين كسانى هستيم كه در روز قيامت بر خداى عزيز جبّار وارد مى شويم و سپس امّتم وارد مى شوند. آن گاه از ايشان مى پرسم كه با كتاب خدا و اهل بيت من چه كرديد؟
عنه صلي الله عليه و آله : أيُّهَا النّاسُ ، اللّه َ اللّه َ في أهلِ بَيتي ، فَإِنَّهُم أركانُ الدّينِ ومَصابيحُ الظُّلَمِ ومَعدِنُ العِلم .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : اى مردم! خدا را، خدا را درباره اهل بيتم؛ چرا كه آنان پايه هاى دين و چراغهاى تاريكيها و كان دانشند.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خدايا! اهل بيتم، من آنان را نزد هر مؤمنى به امانت مى سپارم.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هركس وجود مرا در ميان اهل بيتم حفظ كند [وجود مرا در ميان آنها جستجو كند] در درگاه الهى به امانى دست يافته است.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : مرا در ميان اهل بيتم حفظ كنيد.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : در ميان اهل بيتم جانشين من باشيد.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : مؤمنان امّت من اهل بيت مرا كه امانت من [در ميان ايشان ]هستند تا روز قيامت پاس مى دارند.
عنه صلي الله عليه و آله : مَن أحَبَّ أن يُبارَكَ لَهُ في أجَلِهِ ، وأن يُمَتِّعَهُ اللّه ُ بِما خَوَّلَهُ فَليَخلُفني في أهلي خِلافَةً حَسَنَةً .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هركه دوست دارد به عمرش بركت داده شود و خداوند او را از آن چه عطايش فرموده است بهره مند سازد، پس نسبت به خانواده ام جانشين خوبى براى من باشد.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : پس از من شما در باب اهل بيتم آزموده خواهيد شد.
اِبنُ عَبّاسٍ : صَعِدَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله المِنبَرَ ، فَخَطَبَ وَاجتَمَعَ النّاسُ إلَيهِ فَقالَ صلي الله عليه و آله : يا مَعشَرَ المُؤمِنينَ ، إنَّ اللّه َ عَزَّوجَلَّ أوحى إلَيَّ أنّي مَقبوضٌ ـ إلى أن قالَ : ـ أيُّهَا النّاسُ ، اِسمَعوا قَولي وَاعرِفوا حَقَّ نَصيحَتي ولا تَخلُفوني في أهلِ بَيتي إلاّ بِالَّذي اُمِرتُم بِهِ مِن حِفظِهِم ، فَإِنَّهُم حامَّتي وقَرابَتي وإخوَتي وأولادي ، وإنَّكُم مَجموعونَ ومُساءَلونَ عَنِ الثَّقَلَينِ ، فَانظُروا كَيفَ تَخلُفوني فيهِما ، إنَّهُم أهلُ بَيتي .
ابن عباس: رسول خدا صلي الله عليه و آله بر منبر رفت و خطبه خواند و مردم گرد او جمع شدند. پس فرمود: اى گروه مؤمنان! خداوند عز و جل به من وحى فرمود كه جانم ستانده خواهد شد ـ تا آن جا كه فرمود: ـ اى مردم! سخنم را بشنويد و حقّ خيرخواهى و اندرز مرا بشناسيد، وپس از من، همچنان كه فرمان داده شده ايد اهل بيت مرا حفظ كنيد؛ زيرا آنان بستگان و نزديكان و برادران و فرزندان من هستند و شما [در روز قيامت ]گرد آمده و نسبت به رفتارتان با ثقلين مورد سؤال قرار خواهيد گرفت. پس، مواظب باشيد كه پس از من با اين دو چه مى كنيد، آنان اهل بيت منند.
اِبنُ عَبّاسٍ : لَمّا رَجَعنا مِن حَجَّةِ الوَداعِ جَلَسنا مَعَ رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله في مَسجِدِهِ فَقالَ . . . ـ وذكر الحديث إلى أن قال : ـ أيُّهَا النّاسُ ،اللّه َ اللّه َ في عِترَتي وأهلِ بَيتي ، فَإِنَّ فاطِمَةَ بَضعَةٌ مِنّي ، ووَلَدَيها عَضُدايَ ، وأنَا وبَعلُها كَالضَّوءِ ، اللّهُمَّ ارحَم مَن رَحِمَهُم ، ولا تَغفِر لِمَن ظَلَمَهُم .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : چون از حجة الوداع برگشتيم با رسول خدا صلي الله عليه و آله در مسجد آن حضرت نشستيم. حضرت فرمود: ... اى مردم! خدا را، خدا را درباره عترت و اهل بيت من؛ زيرا كه فاطمه پاره تن من است و دو پسر او دو بازوى منند، ومن و شوهرش همچون نوريم؛ خدايا! رحم كن بر كسى كه به آنان رحم كند و نيامرز كسى را كه بر ايشان ستم كند.
الإمام عليّ عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ ـ : اللّه َ اللّه َ في ذُرِّيَّةِ نَبِيِّكُم ، فَلا يُظلَمُنَّ بِحَضرَتِكُم وبَينَ ظَهرانَيكُم وأنتُم تَقدِرونَ عَلَى الدَّفعِ عَنهُم .
امام على عليه السلام ـ در وصيتش ـ : خدا را، خدا را در حقّ فرزندان پيامبرتان؛ مبادا در حضور شما و در ميان شما به آنان ستمى رود در حالى كه شما مى توانيد آن ستم را از ايشان دور كنيد.
عنه عليه السلام ـ لَمّا وَلّى مُحَمَّدَ بنَ أبي بَكرٍ مِصرَ ـ : يا عِبادَ اللّه ِ ، إنِ اتَّقَيتُم وحَفِظتُم نَبِيَّكُم في أهلِ بَيتِهِ فَقَد عَبَدتُموهُ بِأَفضَلِ ما عُبِدَ ، وذَكَرتُموهُ بِأَفضَلِ ما ذُكِرَ ، وشَكَرتُموهُ بِأَفضَلِ ما شُكِرَ، وأخَذتُم بِأَفضَلِ الصَّبرِ والشُّكرِ، وَاجتَهَدتُم
أفضَلَ الاِجتِهادِ ، وإن كانَ غَيرُكُم أطوَلَ مِنكُم صَلاةً ، وأكثَرَ مِنكُم صِيامًا ، فَأَنتُم أتقى للّه ِِ مِنهُ وأنصَحَ لاُِولِي الأَمرِ .
امام على عليه السلام ـ هنگامى كه محمّدبن ابى بكر را استاندار مصر كرد ـ : اى بندگان خدا، اگر پرهيزگار باشيد و اهل بيت پيامبرتان را پاسدارى كنيد بى گمان خداوند را به بهترين وجه عبادت كرده ايد و به نيكوترين شكل يادش نموده ايد و به برترين وجه سپاسش گفته ايد و به عاليترين نوع شكيبايى و شكرگزارى دست يافته ايد و برترين كوشش [در عبادت] را به عمل آورده ايد، هرچند ديگران نمازشان را طولانى تر از شما به جاى آورند و بيشتر از شما روزه بگيرند؛ چرا كه [در اين صورت] شما از آنان خدا پرواتريد و نسبت به زمامداران، خيرخواه تر.
الإمام الصادق عليه السلام : اِحفَظوا فينا ما حَفِظَ العَبدُ الصّالِحُ فِي اليَتيمَينِ ، وكانَ أبوهُما صالِحًا .
امام صادق عليه السلام: درباره ما همان چيزى را نگهدارى كنيد كه آن بنده شايسته [خضر عليه السلام] براى آن دو كودك يتيم كه پدرشان مردى صالح بود نگهدارى كرد.