رسول اللّه صلي الله عليه و آله : وَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ لا يَنفَعُ عَبدًا عَمَلُهُ إلاّ بِمَعرِفَةِ حَقِّنا .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هيچ بنده اى را كردارش سود نرساند مگر در پرتو شناخت حقّ ما.
عنه صلي الله عليه و آله : سِراجُ المُؤمِنِ مَعرِفَةُ حَقِّنا ، وأشَدُّ العَمى مَن عَمِيَ عَن فَضلِنا .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : چراغ مؤمن شناخت حقّ ماست و بدترين كورى، [كورى ]كسى است كه برترى ما را نبيند.
الإمام عليّ عليه السلام : لَنا حَقٌّ ، فَإِن اُعطيناهُ ، وإلاّ رَكِبنا أعجازَ الإِبِلِ وإن طالَ السُّرى .
امام على عليه السلام: ما را حقّى است، اگر داده شديم [چه بهتر] و گرنه بر دنباله اشتر مى نشينيم [تن به سختى ها مى دهيم]، هر اندازه هم [اين ]سفر شبانه [حقّ كشى ]به درازا كشد.
عنه عليه السلام : مَن ماتَ عَلى فِراشِهِ وهُوَ عَلى مَعرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ ورَسولِهِ وحَقِّ أهلِ بَيتِهِ ماتَ شَهيدًا ، ووَقَعَ أجرُهُ عَلَى اللّه ِ سُبحانَهُ ، وَاستَوجَبَ ثَوابَ ما نَوى مِن صالِحِ عَمَلِهِ ، وقامَت نِيَّتُهُ مَقامَ إصلاتِهِ سَيفَهُ ، فَإِنَّ لِكُلِّ شَيءٍ أجَلاً لا يَعدوهُ .
امام على عليه السلام: هركس در بستر خود بميرد در حالى كه حقّ پروردگار خويش و رسول او و حقّ خاندان رسول او را شناخته باشد شهيد مرده است و مزدش با خداى سبحان است و مستوجب ثواب كردار شايسته اى باشد كه نيّت انجام آن را داشته است و نيّت او به جاى شمشير كشيدنش باشد؛ زيرا هر چيزى را عمرى و سررسيدى است كه از آن فراتر نمى رود.
جابِرُ بنُ يَزيدَ الجُعفِيُّ عن أبي جَعفَرٍ مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ الباقِرِ عليهماالسلام : سَأَلتُهُ عَن قَولِ اللّه ِ عَزَّوجَلَّ : «ثُمَّ أورَثنَا الكِتابَ الَّذينَ اصطَفَينا مِن عِبادِنا فَمِنهُم ظالِمٌ لِنَفسِهِ ومِنهُم مُقتَصِدٌ ومِنهُم سابِقٌ بِالخَيراتِ بِإِذنِ اللّه ِ » ، فَقالَ : الظّالِمُ مِنّا
مَن لا يَعرِفُ حَقَّ الإِمامِ ، وَالمُقتَصِدُ العارِفُ بِحَقِّ الإِمامِ ، وَالسّابِقُ بِالخَيراتِ بِإِذنِ اللّه ِ هُوَ الإِمامُ «جَنّاتُ عَدنٍ يَدخُلونَها » يَعنِي السّابِقَ وَالمُقتَصِدَ .
جابربن يزيد جعفى مى گويد: از ابوجعفر محمّد بن على الباقر عليهماالسلامدرباره اين سخن خداى عزوجل پرسيدم: «سپس اين كتاب را به آن بندگان خود كه (آنان را) برگزيده بوديم به ميراث داديم، پس برخى از آنان بر خود ستمكارند
و برخى از ايشان ميانه رو و برخى از آنان در كارهاى نيك به فرمان خدا پيشگامند» .
فرمود: ستمگر از ميان ما كسى است كه حقّ امام را نشناسد و ميانه رو كسى است كه حقّ امام را مى شناسد و پيشى گيرنده در خوبيها به اذن خدا همان امام است «جَنّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها» يعنى پيشى گيرنده و ميانه رو (وارد بهشت مى شوند).
الإمام الصادق عليه السلام : إنَّ اللّه َ عَزَّوجَلَّ أوضَحَ بِأَئِمَّةِ الهُدى مِن أهلِ بَيتِ نَبِيِّنا عَن دينِهِ ، وأبلَجَ بِهِم عَن سَبيلِ مِنهاجِهِ ، وفَتَحَ بِهِم عَن باطِنِ يَنابيعِ عِلمِهِ ، فَمَن عَرَفَ مِن اُمَّةِ مُحَمَّدٍ صلي الله عليه و آله واجِبَ حَقِّ إمامِهِ وَجَدَ طَعمَ حَلاوَةِ إيمانِهِ وعَلِمَ فَضلَ طَلاوَةِ إسلامِهِ .
امام صادق عليه السلام: خداوند عز و جل به وسيله پيشوايان هدايت از خاندان پيامبر ما دينش را آشكار ساخت و به وسيله ايشان راهش را روشن نمود و به واسطه آنان چشمه هاى پنهان دانش خود را گشود. پس از امّت محمّد صلي الله عليه و آله هركس كه حقّ واجب امامش را بشناسد، مزه شيرين ايمانش را بچشد و به ارزش دلپذيرى اسلام خود پى برد.