اخلاص اهل بيت در عبادت

امام على عليه السلام : خدايا تو را نه به آز بهشتت پرستيدم و نه از هراس دوزخت، ليكن تو را شايسته پرستش يافتم و پرستيدمت.

امام على عليه السلام : جماعتى خدا را از سر اميد پرستيدند كه اين پرستش بازرگانان است و جماعتى از سرِ ترس كه اين پرستش بردگان است و جماعتى او را از سرِ سپاس پرستيدند كه اين، پرستش آزادگان است.

امام صادق عليه السلام : بندگان، سه گروهند: گروهى خدا را از سرِ هراس مى پرستند كه اين پرستش بردگان است و گروهى، در جستجوى پاداش كه اين پرستش مزدوران است و گروهى، خداوند را به سبب عشق و محبّت مى پرستند كه اين پرستش آزادگان و برترين پرستش است.

امام سجاد عليه السلام: من خوش نمى دارم خدا را چنان بپرستم كه مقصودى جز پاداش نداشته باشم، تا چونان برده اى باشم آزمند و تسليم كه اگر طمع ورزد مى كوشد و الاّ نه و خوش نمى دارم خدا را چنان بپرستم كه [مقصودى] جز هراس از كيفر او در سر نداشته باشم تا چونان برده بدكارى باشم كه اگر نهراسد، گامى برنمى دارد. به حضرت عليه السلام عرض شد: پس چرا خدا را مى پرستى؟ فرمود: چون او با نواختن و نعمت دادن به من، شايسته عبادت است.